Një histori e paharrueshme, MBRETËRESHA E JUGUT kapërcen kontinentet, nga rrugët me pluhur të Meksikës tek ujërat rrezëlluese të bregut të Marokut, nga Spanja në Ngushticën e Gjibraltarit. Një histori emocionuese e ndërtuar mbi përjetimet magjepsëse të baladave të trafikantëve të drogës, ajo të ngërthen në sensualitetin dhe mizorinë, dashurinë dhe tradhtinë, ashtu sikurse është vetë historia e pluhurit të bardhë.
Një rrëfim, jashtëzakonisht i këndshëm, mbi jetën në hapësirën e izoluar të një fshati, përftuar nga fragmentet e kujtesës së një gruaje të moshuar. Historia e kësaj jete është tragjike. Sidoqoftë, kjo grua kurrë nuk e percepton atë si të tillë – ajo përkundrazi e mban peshën e saj mbi supe me krenari, si një “mbretëreshë”. Fani, “mbretëresha”, është një grua e lodhur nga fati, që i kalon vitet e mbetura të jetës së saj vetëm, duke heshtur për të kaluarën. Në vend që të mbushë ditarin, që ia ka dhënë e mbesa, faqe për faqe me tragjeditë e përvojës së saj, ajo e ka lënë të paprekur, në koshin e plehrave. Por në ëndrrat e ditëve dhe netëve pa gjumë, ajo nuk mund t’i shpëtojë kujtimeve dhe kështu e sheh tërë jetën e saj, si një film me imazhe shqetësuese. Ne jemi dëshmitarë të të gjitha fazave të saj të jetës, që nga fëmijëria në fermën e prindërve në vitet 1930 e deri pothuajse në vdekjen e saj.
Çfarë na mungon sot prej romaneve që kemi lexuar në rini? Mbase ajo hareja e zakonshme që na shoqëron pas një ngjarjeje të madhe, me personazhet e saj, deri në rrëqethjen apo përmallimin e faqes së fundit. Njëkohësisht triller dhe roman shoqëror mahnitës, zhytje në shtjellat e unit dhe mekanizëm i përsosur suspansi, Mbylli sytë na kthen kënaqësinë e një leximi magjepsës dhe me frymëmarrje të madhe.
Libri “Më e mira e botëve” e autorit Aldous Huxley, një vepër me moshë tetëdhjetë vjeçare dhe megjithatë ende kaq e freskët dhe ajo që e bën kaq aktuale është çka ajo thotë për qënien njerëzore në çfarëdo epoke: mallin tonë për dashuri dhe për një shoqëri që të na bëjë të ndihemi përnjëmend njerëzorë. Sipas John Lenon libri ngjan shumë me krijimet e tij dhe veçanërisht këngën e tij më të njohur “Imagine” ku njerëzit bëjnë dashuri, muzikë dhe pikturojnë dhe shkruajnë me dhe për njëri-tjetrin. Secili do të zotërojë një pjesë të vendit ku punon. Një lloj socializmi, por si asnjë nga llojet që ekzistojnë sot në botë.
Si thuajse në gjithë veprat e tjera të tij, në fokus është sërish historia e trazuar e Gjermanisë. Por jo më ajo e ‘fajit gjerman’, që e pat bërë atë të famshëm me trilogjinë e Dancingut, por kësaj here historia e viktimave gjermane gjatë Luftës së Dytë Botërore. Romani ka në qendër mbytjen në detin Baltik nga një nëndetëse sovjetike, në janar të vitit 1945, të anijes ‘Wilhelm Gustloff’, me 9000 refugjatë gjermanë, kryesisht gra dhe fëmijë. Bëhet fjalë për katastrofën më të madhe të historisë detare, ku humbën katër herë më shumë jetë njerëzore se sa në rastin e Titanikut, e që megjithatë, për shumë dekada me radhë askush s’e përmendte. Por ndonëse i frymëzuar nga një ngjarje e ndodhur realisht, romani ‘Me hapin e gaforres’, si gjithë vepra e G. Grassit, ka një strukturë mjaft më komplekse, ku faktet përzihen me fiksionin dhe vetë gazetari që na rrëfen historinë, bashkë me familjen e tij, s’janë veçse personazhe të Gjermanisë së viteve 2000.
“Më kujto” është një thirrje për dashurinë e harruar, është një libër që eksploron pasojat shkatërruese të humbjes, euforinë e gjetjes së dashurisë përsëri dhe pasojat e zbulimit të së vërtetës për ata që duam.
“Me lumin midis” është një histori dashurie e vendosur në periudhën koloniale, njëfarë Romeo dhe Zhuljeta afrikane, ku rrëfehet dashuria midis dy të rinjve të fiseve kundërshtare Gikuju të kreshtave, si dhe përpjekja e tyre për të shuar mërinë e lashtë midis fiseve të tyre. Romani rrëfen Kenian para-koloniale dhe atë koloniale, ardhjen e “një populli të veshur me flutura” të cilët ishin britanikët, sjelljen e kulturës së tyre, fetare dhe administrative.
Romani “Më Ndrysho” me shtatë kapitujt e tij, tenton të jetë
shembelltyrë e jetës reale njerëzore, lindja, rritja, e në fund gjetja e vetvetes. Talenti ështe i lindur, por artist bëhesh vetem nëse e ndjek ëndrrën. Jana, stilistja me duart magjike do t’i duhet të braktise të
tashmen, do t’i duhet të arratiset nga hijet e të kaluarës që të marrë
pjesë në konkursin që do t’i ndryshojë jetën. Nëse ajo fiton, do të bëjë atë që ka ëndërruar gjithmonë, të ndryshojë modën.
…Ai i buzeqeshi me sy, si per t’i treguar se e njihte, por s’mundte as te levizte dhe as te fliste. Ajo i mori me delikatese doren e majte dhe e coi te buzet, ndersa nje lot i zbriste mbi faqe, duke u rrokullisur deri ne jastek. -Do te kthehem me vone,-mermeriti, pasi i ledhatoi embelsisht njeren faqe.. Ai mbylli syte vetem per nje cast dhe pastaj i rihapi, ndersa nga buzet i dilte nje tingull i mbytur… -Ju dua shume! Ishte i sinqerte dhe ato fjale i dilnin nga thellesia e zemres.
Ka dite qe mund te te ndryshojne jeten. Dukej nje darke si gjithe te tjerat, por ne fakt, babai i Aurores u zbulon se ishte i perfshire ne nje skandal seksual me te mitura. Ajo dhe mamaja e saj transferohen menjehere nga Roma ne Aula, por distanca nuk i ndihmon per te perballuar tronditjen. Ne njeren prej diteve te veshtira, Aurora gjen nje model varke ne miniature, qe kishte dashur ta montonte me gjyshin e saj para se ky i fundit te nderronte jete. Vendos ta provoje vete dhe permes nje blogu modelimi njeh Alesandron, nje student qe vazhdon per Inxhinieri Detare… Pas romanit “Djali i keq qe une dua”, nje tjeter histori dashurie, delikate dhe e fuqishme, e parfumuar me aromat e detit, pyllit dhe ujevarave.
Gjithçka ndodhi shumë shpejt. Ajo nuk mund ta ndalte. Apo mundej? Bota e Xhena Greit u kthye në makth me shpejtësinë e dritës. Shpresa e vetme për të hedhur pas krahëve atë që ndodhi, është të ikë larg, sa më larg të mundet. Në dëshpërim e sipër, ajo përfundon në një shtëpizë në bregdetin e Uellsit, ku përndiqet nga frika, brenga dhe nga kujtimet e tmerrshme të asaj nate nëntori, që ia ndryshoi jetën njëherë e përgjithmonë. Dalëngadalë, Xhena nis të shohë dritë në fund të tunelit. Ndoshta e ardhmja mund t’i falë sërish lumturi. Por një ditë, e shkuara rikthehet pa mëshirë. Pasojat do të jenë fatale!
Pas “Sekrete të një nate vere” dhe “Ndodhi në vjeshtë”, Anabela, Liliana, Evi dhe Dejzi kthehen të ngrohin stinën më të ftohtë me guximin e ndjenjave të tyre: Më romantike dhe të shkëlqyera se kurrë, kthehen katër mikeshat e pandashme të serisë Wallflowers.
“Memento Mori është një shprehje latine nga Roma e lashtë, që do të thotë “Kujtohu se do vdesësh”. Kur një gjeneral kthehej fitimtar nga një betejë, i joshur nga lavdia dhe nderi që merrte nga turma, zakonisht mendja e tij fluturonte, ia merrte era. Për këtë arsye, ndërkohë që hynte në qytet për atë që quhej Triumf, i vinin një skllav pas karrocës së tij për t’i kujtuar vazhdimisht se është vdekatar dhe se në një moment ai do vdesë.” “E vetmja gjë që dua në këtë çast është të fle një gjumë pa ëndrra dhe kur të zgjohem të mos mbaj mend asgjë.” Një fëmijëri e vështirë gjithmonë lë shenja të pashlyeshme te të rriturit. Sidomos në rastet e bullizmit, te viktimat lindë një etje e pasosur për fuqizim dhe hakmarrje. Ky është rasti i vrasësit në romanin policor “Memento Mori”. Aleksandro Sergo është viktima që ka përzgjedhur vrasësi, por çfarë i ka bërë ai?! Lojërat-enigma do të na shoqërojnë deri në fund, bashk me zgjidhjet e tyre që vijnë nga Petro Eleftheriadhi, polic në Departamentin e Vrasjeve. Mirëpo kush e spiunon Petron? Si e zbulon vrasësi që Petro e ka zgjidhur enigmën, për të ia nisur më pas enigmën e rradhës? Ka ndonjë tradhëtar në rrethin e Petros apo bëhet fjalë krejtësisht për diçka tjetër?! Ky është një triller policesk me sfond Greqinë moderne, me pleksjen e ngjarjeve të shkuara dhe ato momentale, me me një shkrim plot tension dhe dramacitet, që do të ju mbaj pezull deri në faqen e fundit.
Personazhi i Maria Rozalia Inxerilos, e mbiquajtur Menulara, merr forme te re permes imazheve dhe gjuhes se grafikes.E, bashke me te edhe e gjithe qyteza e Rokakolombes, ne Siciline e viteve gjashtedhjete, me nje grup personazhesh qe vertiten rreth misterit te kesaj sherbyese-padroneje te pakrahasueshme,punetore ne familjen Alfalipe dhe administratore e pacmuar e pasurive te tyre. Me vdekjen e saj, te gjithe fillojne te flasin per te: sepse i dine dhe nuk i dine te fshehtat e saj,sepse disa e urrejne dhe e mallkojne e disa e kujtojne me mirenjohje.
E treguar në dy zëra, historia e rrallë e Klarës dhe e Izit, arrin të falë emocione të thella dhe një lojë psikologjike që kulmon në të papritura befasuese.Në vitin 1929, Klara Kartrajt e gjen veten mes prindërve autoritarë dhe të dashurit të saj emigrant nga Italia. Kur ajo nuk pranon të martohet me mblesëri me një djalë të sërës së saj, i ati e mbyll në një qendër aristokrate për të sëmurët mendorë. Më pas, ai e humbet pasurinë dhe detyrohet ta dërgojë të bijën në një spital shtetëror. Pikërisht aty do të nisë kalvari i gjatë dhe shpirtcopëtues i Klarës.Shumë vjet më pas, Izi ndeshet me historinë e Klarës gjatë punës në spitalin “Uillard”, ku mes pirgjeve me sendet personale të pacientëve, gjen një tufë me letra të pahapura, një ditar dhjetëra vjeçar dhe një dritare në të shkuarën e saj. Në përpjekje për të kuptuar dhe bashkuar të gjitha copëzat e fatit të Klarës, Izi detyrohet të analizojë edhe një herë zgjedhjet që ajo vetë ka bërë në jetë. Kjo, çon në rezultate tronditëse dhe të papritura për të. “Misteret e Klarës” është një roman i arrirë, kushtuar një dashurie të zjarrtë dhe një jete të prerë në mes, duke na treguar se deri ku mund të arrijë njeriu për të mbrojtur gjënë më të shtrenjtë në jetë: dashurinë.
Shkrimtari i njohur Fatos Kongoli vjen me një roman të ri për të pasionuarit pas rrëfimit të tij, – kësaj radhe me një roman të zhanrit mister., hedhur në qarkullim nga shtëpia botuese Toena