…Në «Akili»-n përshkruhen, me nji zotësì të rallë: intrigat, ambicjet, veset, smira e egoizmi. Akili asht trimi i çartun – si i thonë nji fjalës – qet zjarm e shkëndija kah lufton: asht trim me fletë. Ka virtyte të mëdhà por edhe passione të mëdhà. Me nji fjalë: asht personifikimi i gjallë i idealit ma kryesuer i rracës greke: shquarja dhe superioriteti individual.>> Pra me Akilin ka dashtë të na japij nji tragjedì sofokliane në të cilën zotnon thjeshtësia e ndjenjavet….Jup Kastrati…Haxhiademi frymzue prej tragjedive Greke të vjetër na ep vepra që i lexon vetëm nji pjesë e zgjedhun. Shkruen si «Ulisi» «Akili», «Aleksandri», «Diomedi»; vashdon me dram historik si: «Pirrua» dhe «Skenderbeu»>. Haxhiademi punon tragjedina me shembëlltyr të klasikve grek e na ep edhe ndonjë vepër dramatike historike shqiptare…Muhamet Bala

Aventurat më interesante të Herkul Puarosë, detektivit shtatshkurtër belg, me “qelizat gri” të pagabueshme; të mis Marpëllit, plakës simpatike e beqare të pasionuar pas historive të krimit; të Parker Pajnit misterioz, njeriut që është në gjendje të zgjidhë të gjitha problemet, janë përfshirë në këtë përmbledhje me tregime të shkurtra të Agatha Christie. Edhe në këtë vëllim autorja arrin ta bëjë për vete lexuesin duke e befasuar me origjinalitetin e gjetjeve të saj, dhe me zgjidhjet e situatave, por në një nivel të tillë që kurrë nuk arrin ta ngatërrojë ose ta çorientojë atë. Plot dymbëdhjetë kryevepra të plota që e ftojnë lexuesin në një lojë të rafinuar të inteligjencës, plotë të papriturave tejet interesante, të këndshme për lexuesin e të gjitha moshave.

Në romanin “Kështjella” Ismail Kadare kthen sytë nga mesjeta shqiptare. Në dukje i distancuar dhe i paanshëm, ai rrok veprimet për rrethimin e një kështjelle shqiptare nga një ushtri turke prej shtatëdhjetë mijë vetash në formën e një romani historik. Rrëfimi bëhet nga perspektiva e rrethuesve osmanë, çadrat e bardha të të cilëve e kanë kthyer mjedisin përreth kështjellës në një peizazh dimëror.

Ajo çka e bën këtë histori aktuale edhe në ditët e sotme është ankthi, dyzimi midis realitetit të jashtëm dhe atij të ndërtuar në brendi, racionales dhe joracionales, dritës dhe hijes.
Deri ku mund të shkojë ideja e ngulët e një gruaje?

Si të shpëtosh nga kthetrat e dashurisë?
“Unë kisha lindur me një pasion të jashtëzakonshëm. Nuk dija të dashuroja apo të urreja përgjysmë; nuk mund ta ulja shkallën e ndjenjave të mia në atë të burrave të tjerë. Natyra më kishte bërë rebel, krahas masës së përgjithshme dhe ligjeve të zakonshme. Ndaj ishte e drejtë që edhe pasionet e mia të kishin arsye, mënyra, zhvillime dhe përfundime të jashtëzakonshme.

Manuela ka flokë të prerë shkurt dhe buzëqeshje fëmije, trup atleteje dhe mban paterica. Në Afganistan ka drejtuar një togë me tridhjetë burra dhe tani është kthyer në shtëpi. Jeton, por nuk është e aftë ta përballojë jetën. Pas atentatit nga i cili ka shpëtuar gjallë, i kanë dhënë një detyrë: duhet të kujtojë luftën, shkretëtirën, ushtarët e saj, pluhurin, gjakun. Por rindërtimi i së shkuarës nuk mjafton për të rilindur… NË LIMB Një histori dashurie dhe humbjeje, vdekjeje dhe qëndrese, që ngre pikëpyetje mbi zgjedhjet dhe përgjegjësitë tona. Melania G. Mazzucco ka lindur në Romë. Është autore e romaneve të përkthyera në rreth 25 gjuhë të botës. Më 1996 botoi romanin e saj të parë Puthja e Meduzës, e ndjekur nga vepra të tjera, si: Vita, Një ditë perfekte, Pritja e gjallë e engjëllit, Arkitektja. Është fituese e disa çmimeve të rëndësishme, si: Strega (2003), Comisso, Viareggio-Tobino etj. Mimoza Hysa është diplomuar për gjuhë italiane në Universitetin e Tiranës. Është përkthyese e autorëve më të rëndësishëm të letërsisë italiane, si: Leopardi, Ungaretti, Montale, Buzzati, Claudio Magris dhe Melania G. Mazzucco. Fituese e disa çmimeve të rëndësishme brenda dhe jashtë vendit, ndër të cilët dhe e Çmimit të Madh të Përkthimit për vitin 2014 nga Ministria italiane e Kulturës

Alaskë, 1974 Sprova vendimtare për një familje në krizë.Erni Ollbrajt, një ish-i burgosur lufte, kthehet nga Vietnami i shndërruar në një njeri tjetër. Pasi humbet disa punë njëra pas tjetrës, ai merr një vendim drastik: të shpërngulet bashkë me familjen në veri, në Alaskë, ku të gjithë bashkë do të jetojnë larg trazirave që kanë përfshirë vendin. Trembëdhjetëvjeçarja Leni, një vajzë që po rritet në kohë të vështira, e ngecur në rrjetën e dashurisë së prindërve të saj, një marrëdhënie pasioni të sëmurë, guxon të ëndërrojë se familjen e saj e pret një e ardhme më e mirë në atë tokë të re. Ajo kërkon me çdo kusht të gjejë vendin e saj në jetë. Kora, nëna e Lenit, do të bëjë çmos dhe nuk do të ngurrojë t’i shkojë pas kudo burrit që dashuron, edhe nëse kjo do të thotë të niset drejt së panjohurës… Në këtë portretizim të pakrahasueshëm të brishtësisë dhe rezistencës njerëzore, shkrimtarja Kristin Hannah shpalos karakterin e pazbutshëm të pionierëve amerikanë dhe shpirtin e Alaskës në zhdukje: një vend me bukuri të rralla, por me po aq rreziqe. “Parajsa e bardhë” është një roman i guximshëm për dashurinë dhe humbjen, për luftën për mbijetesë dhe për egërsinë që gjendet si në natyrë, ashtu edhe te njerëzit.

Në lagjet protestante të Belfastit mjafton një shkëndijë për t’i vënë zjarrin gjithçkaje si në vifet e Turbullirave. Vendimi i bashkisë së qytetit për të kufizuar lartësinë e zjarreve festive të solsticit veror, shkakton një shpërthim zemërimi të papritur. Rrugët gëlltiten nga flakët. Semi, një sindikalist i vjetër paraushtarak, shikon me shqetësim të thellë që i biri po ecën në gjurmët e tij të dhunshme. Nga ana tjetër, Xhonatani, mjek, ‘është i bindur se vajza e tij e porsalindur është gjysme’ njeri gjysmë sirenë. Me një strukturë të ndarë në tri blloqe, një për secilin muaj të asaj vere, Carson alternon historinë e Semit dhe të Xhonatanit, peshën dhe frikërat e prindërimit të tyre, duke i lidhur rastet individuale me konflikfet ende të pazgjidhura dhe me plagët ende të pambyllura të konfrontimit politik dhe social. Një roman tronditës ku dhuna dhe humori ndërthuren me realitetet më ekstreme.