Libri më i bukur i vitit 2020 nga Oprah: Libri më i bukur i vitit 2020 nga Amazon.com Nominuar për çmimin “Locus” për vitin 2021: Libri më i bukur i ri nga “Barnes and Noble” për vitin 2020. Një jetë që nuk do ta mbajë mend askush. Një histori që nuk do të harrohet kurrë.

Lambertet, nje familje gati trandicionale e mesperendimit amerikan, po shperbehet diku mesit te shekullit te njezete. Te tre femijet e Alfredit dhe Enides, largohen dhe nisin secili nje jete te re ne lindje te vendit. Autori i ndjek jetet e yre hap pas hapi, me nje kronologji marramendese dhe te pasur me detaje mbreselenese, tek enden e perpiqen mes se shkuares qe shpesh i perndjek, se tashmes qe i vervit neper befasira dhe se ardhmes se paqarte e dyshimtare. Deri ne Krishtlindjet e fundit kur familja do te behet bashke, qe perkojne me nisjen e mileniumit te ri, autri nderton nje histori te mrekullueshme, njeheresh pikturon peizazhin e plote te Amerikes e jetes amerikane pak para shtatorit 2001, vit kur u botua kjo veper. Kritika e cilesoi menjehere autorin e saj nder shkrimtaret me te medhenj amerikane, i cili dizenjon mrekullisht shoqerine amerikane sot, urat e brishta me Europen , levizjet dhe ndikimet e politikave globale ne jeten e njerezve, dhe mbi te gjitha psikologjine e njeriut te gjendur ne zgrip te jetes se vet, tek shqyrton jo pa shkujdesje veten dhe te tjeret perreth. Me nje humor te holle dhe te rralle, Jonathan Franzen te mberthen dhe te argeton pafund.

Ndërsa lexon librin Lavdi Katalonisë, Spanja të vjen e gjallë para syve me qytete, male dhe njerëz; vuajtjet e gëzimet e shkrimtarit bëhen edhe të tuat. Vuajtjet e tij nga i ftohti në llogore të mbushin trupin me drithërima ndërsa sikleti i mungesës së duhanit në mes të stresit të luftës të hedh në këmbë dhe të bën të ndezësh edhe ti një cigare sa për t’u siguruar se nuk të mungon. Shpresa e tij për një shoqëri të barabartë të mbush me shpresë edhe ty. Ndërsa qëndronte në llogore, kryesisht pa bërë asgjë të vlefshme për demokracinë, siç e përshkruan ai pjesëmarrjen e tij në luftë, Orwell qëllohet në qafë nga një plumb i hedhur nga një snajperist nga llogoret fashiste. Përshkrimi që i bën Orwell plagosjes së tij është i tillë sa të shkon dora instinktivisht në qafë se mos plumbi të ka zënë edhe ty vetë gjatë leximit.“Shkrimtari më i madh i shekullit të njëzetë”. Philip French, Observer “Një shkrimtar që mbetet kaq fort bashkëkohor edhe sot… Orwell tha të vërtetën”. Christopher Hitchens “Ai pa përmes çdo gjëje, sepse ai mund të shihte edhe nga vetja. Shumë shkrimtarë dhe gazetarë janë përpjekur të imitojnë qartësinë e tij të veçantë, por nuk kanë arritur të zotërojnë diçka të krahasueshme me autoritetin e tij moral”. Peter Ackroyd, The Times. “Syri i pafajshëm i Orwellit ishte shpesh perceptues dhe shkatërrimtar… një njeri që pa në botën e tij me habi dhe e shkroi saktësisht atë që pa në një prozë të mrekullueshme”. John Mortimer “Heroi im”. Tom Stoppard “Ai e quajti punë të thoshte të vërtetën, në një kohë kur shumë bashkëkohës të tij besonin se historia kishte dhënë urdhër të gënjenin…. puna e tij vijon të jetë aq e qartë dhe e rreptë, sa edhe në ditën kur u shkrua.” Times. “Çdokush që dëshiron të kuptojë shekullin e njëzetë do të duhet të lexojë Orwellin”. The New York Review of Books.