Perfect for fans of Mhairi McFarlane, Laura Jane Williams and Josie Silver. In the space of a week, Katharine Patterson has quit her job, decided to move back home, and broken up with the guy she thought was the one.

Eleonorë Olifenti bën një jetë të thjeshtë në dukje. Ajo vesh të njëjtat rroba, ha të njëjtat ushqime çdo drekë dhe blen dy shishe vodkë çdo fundjavë. Është e kënaqur dhe nuk i mungon asgjë nga ato që ka planifikuar të ketë. Vetëm se, me raste… i mungon gjithçka.

“Një baladë e këndshme, e përzemërt, e paracaktuar për madhështi”. New York Journal of Books

KURRË MOS U NDAL ,KURRË MOS HARRO, VETËM KUJTO

Batsheba Evërdini, një vajzë e pavarur dhe çapkëne, shkon në Uedhërbëri për të drejtuar fermën më të madhe në zonë. Prania e saj autoritare, diçka e rrallë për kohën, tërheq vëmendjen e tre mëtuesve krejtësisht të ndryshëm nga njëri-tjetri: Boldvudi, një fermer xhentëlmen; rreshter Troi, një joshës i lindur; dhe Gabrieli, një bari i devotshëm. Secili, sipas mënyrës së tij, ia pështjellon mendjen dhe zemrën Batshebës sonë, çka do të sjellë kërcënimin e stabilitetit të gjithë komunitetit.

Ka dite qe mund te te ndryshojne jeten. Dukej nje darke si gjithe te tjerat, por ne fakt, babai i Aurores u zbulon se ishte i perfshire ne nje skandal seksual me te mitura. Ajo dhe mamaja e saj transferohen menjehere nga Roma ne Aula, por distanca nuk i ndihmon per te perballuar tronditjen. Ne njeren prej diteve te veshtira, Aurora gjen nje model varke ne miniature, qe kishte dashur ta montonte me gjyshin e saj para se ky i fundit te nderronte jete. Vendos ta provoje vete dhe permes nje blogu modelimi njeh Alesandron, nje student qe vazhdon per Inxhinieri Detare… Pas romanit “Djali i keq qe une dua”, nje tjeter histori dashurie, delikate dhe e fuqishme, e parfumuar me aromat e detit, pyllit dhe ujevarave.

Kur u martua me Sharlin, Ema mendoi se arriti majat e lumturise. Por nuk kaloi shume kohe qe filloi te zhgenjehej. Madje arriti te urrente burrin, qe e kishte dashur aq shume. Nderkohe njihet me djaloshin bukurosh Leonin. Ajo e admiron ate djale, por ai paraqitet i ndrojtur para saj dhe nuk guxon t’i shfaqe dashurine. Nje dite Leoni largohet fare, duke lene deshperim ne shpirtin e Emes. Ajo qan dhe urren burrin akoma me shume. Papritur ne jeten ne saj shfaqet nje djale tjeter, Rudolf Bulanzhe, mjaft simpatik dhe me shume pervoje. Ai e dashuron Emen dhe ajo ndihet tejet e lumtur nga ajo dashuri. Por ajo lumturi shuhet kur, me ne fund, Rudolfi i kthen shpinen. Ema pikellohet dhe thellon urrejtjen ndaj burrit. Me pas rikthehet te ajo Leoni, por kesaj here jo i ndrojtur po mjaft aktiv. I shfaq Emes dashurine e shumepritur dikur nga ajo. Lumturia arrin kulmin. Por dhe Leoni nje dite velet nga ajo dhe e braktis. Atehere Ema, shpresehumbur dhe e mbytur ne borxhe, gjen rrugedalje te vetevrasja.

Teksa agimi i mjegullt i Milanos bën përpara lodhshëm, e paqtuar, me hundën nazike përpjetë, po fle rrugaçja e vogël. E ka fituar apo e ka humbur luftën e vogël që ditë për ditë ka luajtur me dhëmbët shtrënguar kundër paturpësisë, rinisë dhe gënjeshtrave? Por a mund të bënte ndryshe? Ai vetë, Antonio – siç pohonte Piera s’e detyroi të mbrohet e ta gënjejë? Po ajo nuk kishte arsye për të qenë ndyrësirë? Thua se vetëm tani Antonio po e kuptoka më së fundi se cila është Laide dhe sesi mjerimet e saj nuk kanë mbinë nga ajo, por është detyruar me pahir, ditë për ditë, nga qyteti, nga burrat, edhe nga vetë Antonio, dhe nuk kishte as faj, as ligësi, as turp, as arsye për përçmim apo ndëshkim? Ai mendonte se Laide do ta vështronte, jo se e rrente mendja që ishte i bukur, por tekefundit një burrë si ai do të duhej t’i bënte qejfin, për fodullëk në mos për tjetër, të ndiheshe i mbrojtur nga një njeri kaq për së mbari, pastaj ajo nuk duhej të ishte aq e mësuar me një njeri kaq fisnik, pa dyshim një njeri kaq fisnik ajo s’e kishte hasur kurrë, ose ndoshta po, kishte hasur syresh pa dyshim, kishte vajtur në shtrat dhe i kishte puthur e s’kish lënë gjë pa bërë me ta, por asnjë prej këtyre burrave nuk e kishte trajtuar sigurisht si ai, të gjithë e kishin trajtuar si një çupërlinë që s’vlente veçse njëzet mijë lira, me të gjitha miklimet e rastit, pas të cilave fshihej një përçmim i skajshëm – kështu mendonte – ndërsa ai nuk bënte dallime nga për së mbari dhe jo për së mbari, ai e trajtonte si një zonjë, një princeshë nuk do ta trajtonte më mirë, nuk do të kishte patur kaq përkujdesje. Një buzëqeshje, një vështrim mirënjohjeje i dukej se e meritonte thuajse patjetër.

Cristina Caboni u bën një dhuratë lexuesve, duke iu rikthyer protagonistes dhe magjisë së romanit të saj të parë, Rruga e parfumeve, që e bëri aq të njohur në skenën letrare italiane. Pas kaq vitesh, Elena Rosini vazhdon të jetojë në zemrat e lexuesve. Tani ajo është sërish mes nesh nëpër rrugicat e Parisit, peizazhet e Firences dhe destinacionet e reja të udhëtimit të saj. Përkrah ka miq të vjetër e të rinj, por mbi të gjitha parfumet, që kanë aq shumë për të na thënë e mësuar.