-
-
-
-
-
Shkollë për budallenjtë
0Per nga zhvillimet lirike dhe filozofike, kaq mendjemprehta dhe befasuese Shkollë për budallenjtë i shprish të gjitha pritshmërite e mundshme të zhanrit të romanit. Këtu nuk gjejmë nje transmetues të besueshëm, por dy rrefyes “te pabesueshëm”: të riun që është student në “shkollën për budallenjtë” dhe dytësin e tij. Ajo qe fillon si një ëndërr (me ndërprerje të shpeshta) duket si një lloj kërkimi përrallor, jo për arin ose mrekullinë e martesës, por për njohjen e vetvetes. Rrymat e ndërgjegjes që përshkojnë vrullshem romanin janë pasionante dhe të thella. Kujtimet e verës së fëmijerisë jetuar në daçat e famshme ruse janë të njëkohshme me të tashmen, të vdekurit janë të gjallë dhe i dashuruari është njësh me erën. Këtu kemi një përrallë ose të çmendurisë, ose të jetës se imagjinatës në bisedë me arsyen, që sfilitet deri në kufijtë e mbramë të gjuhës. Një roman tragjik, prekes, i mrekullueshëm.
-
Shkretëtira e Tartarëve
0“Shkretëtira e Tartarëve”, botuar për herë të parë në vitin 1940, është një roman monumental letërsisë italiane, me ngjarje intensive dhe sureale, dhe renditet në listën e nëqind romaneve më të bukura, të shekullit të 20-të. Buzzati e kishte marrë ngacmimin për subjektin e kësaj vepre nga poema e Kavafit, Në pritje të Barbarëve…
-
-
-
-
-
-
-
-
Shpirtra vetmitare
0“Ajo çka e bën subjektin e Haruf-it të dallojë nga të tjerët është beteja e dinjitetit njerëzor dhe delikatesës kundër shpirtvogëlsisë dhe vulgaritetit. Ai kishte dhuntinë e rrallë që ta kthente këtë dinjitet në një subjekt prekës.Ky roman mbështetet në idenë kryeneçe se, në të vërtetë, gjërat e thjeshta janë të thella dhe, përmes këtyre faqeve, lexuesit do të gjejnë shumë thellësi për të cilën, në fund, do të jenë mirënjohës.” – The New York Book Review
-
-
-
-
-
-
-
Shtate bashkeshortet e Evelin Hygose
0EVELIN HYGO ËSHTË IDHULLI MAGJEPSËS QË ADMIRONI, POR DHE LUFTËTARJA E PAMËSHIRSHME QË DËSHIRONI TË JENI. HISTORIA E JETËS SË SAJ TË COPËTON ZEMREN, POR PRAPE ËSHTË E BUKUR DHE DO T’I MBAJË LEXUESIT TE MAHNITUR DERI NË FAQEN E FUNDIT. “Ikona e filmave të Hollivudit Evelin Hygo, tashmë e moshuar dhe e I tërhequr nga bota, më në fund ndihet gati të thotë të vërtetën lidhur me jetën e saj magjepsëse dhe skandaloze. Por, kur zgjedh gazetaren e panjohur të një reviste, Monika Grantin, për këtë punë, askush nuk habitet më shumë se vetë Monika. Pse ajo? Dhe pse tani? Monikës nuk i shkojnë punët mirë. Burri e ka lënë, jeta profesionale i ka marrë rrugë pa krye. Pavarësisht se pse e zgjodhi Evelina për t’i shkruar biografinë, Monika është e vendosur ta përdorë këtë mundësi për t’i dhënë një shtysë përpara karrierës. Në apartamentin luksoz të Evelinës, Monika dëgjon e mahnitur historitë që i tregon aktorja. Duke e nisur nga mbërritja në Los Anxhelos në vitet 1950, te vendimi për ta lënë biznesin e shfaqjeve në vitet 1980 dhe, sigurisht, duke i treguar edhe për shtatë burrat që kishte ndërruar, Evelina shtjellon një histori ambicieje të pamëshirshme, miqësish të papritura dhe dashurish të ndaluara. Monika fillon të ndihet mjaft e lidhur me yllin legjendar por, ndërsa historia e Evelinës i afrohet fundit, bëhet e qartë se, jeta e saj ndërthuret me atë të Monikës në mënyrë tragjike dhe të pakthyeshme.
-
-
-
-
Shtate te cmendurit
0“Për të gjithë, unë jam mohimi i jetës. Jam diçka e tillë si mosqenia. Njeriu nuk ekziston thjesht te veprimi. Ekziston edhe duke mos qenë? Ekziston dhe nuk ekziston. Ja tek janë ata njerëz. Me siguri kanë gra, fëmijë, shtëpi. Ndoshta janë ca mjeranë. Por, nëse dikush përpiqet t’u zaptojë shtëpinë, t’u rrëmbejë një qindarkë apo t’u prekë gruan, ata shndërrohen në bisha.
-
-
Shtegu i kripes
0Vetëm pak ditë pasi Rejnor Uin mësoi se Mothi,burri i saj që prej tridhjetë e dy vjetësh, ishte përfundimisht i sëmurë,ata humbën shtëpinë dhe gjithcka kishin. Të mbetur trok e cik,nuk e vonuan shumë dhe vendosën menjëherë të përshkonin me këmbë shtegun Bregdetar Jugperëndimor,një distancë prej 1000 km,nga Somerseti në Dorset nëpërmjet Kornuellit dhe Devonit.Duke jetuar nën qiell të hapur dhe të lirë,në mëshirë të detit dhe qiellit,ata zbulojnë një menyrë të re ekzistence. Por cfarë i pret ata në fund të udhëtimit?
-
-
Shtëpia e agjentëve
0E shkruar me një prozë elegante dhe joshëse, historia e radhës nga Daniel Silva ju çon mjeshtërisht nga glamuri i San Tropesë, në errësirën e Kazablankës dhe, në fund, në një klimë elektrizuese që do t’ju lërë pa frymë për një kohë të gjatë pasi të keni kthyer faqen e fundit të librit. Ky roman eshte vleresuar si nje nder librat me te mire te vitit.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Shtepia holandeze
0“Shtëpia holandeze” është historia e një parajse të humbur, një tour de force që gërmon thellë në çështjen e trashëgimisë, dashurisë dhe identitetit. Ky roman emocionues, të mban zgjuar kureshtjen për të zbuluar se çfarë ndodh në marrëdhëniet mes Denit dhe Mivit, rrëfen një histori mallëngjyese që do të mbetet në kujtesën tuaj për një kohë të gjatë.
-
-
-
-
-
Shtepia ne udhekryq
0I vlerësuar për portretizimin mjeshtëror të personazheve, Shtëpia në udhëkryqy romani që shënoi majën në krijimtarinë letrare të Vassilis Vassilikos, është përkthyer në 40 gjuhë dhe ka fituar Çmimin Shtetëror për Prozën e Shkurtër më 1980, si dhe shumë çmime të rëndësishme letrare.
-
-
SHTEPIA TE PORTA E KALASE
0Shefkije hanmi ishte ulur mbi divanhanen e hajatit te madh dhe po priste me padurim Jalldyzin te kthehej nga shkolla e murgeshave.Mbante ne dore zarfin ,qe sapo i kishte mberritur nga Graci i Austrise…
-
-
Shtepia tek Selvia
0Bijë e një nëne shqiptare dhe e një babai armen, i cili u mbijetoi masakrave të gjenocidit otoman dhe zgjodhi Shqipërinë për atdhe të dytë, Anisa Markarian lindi në Tiranë më 4 korrik 1962. Me gjithë prirjet për artin, sidomos për letërsinë e kinematografinë, ajo studioi mjekësi e punoi si mjeke anesteziste-reanimatore në Spitalin Nr. 2 të kryeqytetit deri në vitin 1991, kur emigroi në Francë.
-
-
-
-
-
-
-
Shume dashuri per asgje
0Viola Brunello është ngopur me burrat. Sidomos me ata që mendojnë se mund ta shfrytëzojnë inteligjencën e saj të shkëlqyer për qëllimet e tyre. Avokate biznesi, që sapo ka hapur zyrën e saj, Viola nuk do të humbasë kohë duke ndjekur ëndrra romantike të cilat, thellë në zemrën e saj, i konsideron plotësisht të paarritshme. I pëlqen të përqendrohet në sfidat e punës dhe në “listën” e saj të famshme, atë që e hartoi një mbrëmje, kur ishte nën ndikimin e fortë të alkolit. Edhe pse ideja i lindi rastësisht, Viola e la veten shpejt të emocionohej nga ideja e kryerjes së të gjitha pikave të “listës së përmbushjeve”: kështu, vendosi të fillojë aventura që nuk mendonte se mund t’i bënte… Një gjë ishte e sigurt: sfidat do të shkonin më mirë sikur Lorenzo Vailati, një nga partnerët e një kompanie që i besoi një detyrë së fundmi, nuk do ta kishte zbuluar përmbajtjen e listës dhe nuk do të ishte intriguar prej saj. Sepse Viola qe ngopur me burrat. Nga të gjithë, por sidomos nga ata si Lorenzoja.
-
-
Si frymëmarrje
0Është mëngjesi i një të diele në fund të qershorit dhe Serxhoja me Xhovanën, si zakonisht, kanë ftuar për drekë në shtëpinë e tyre dy çifte miqsh shumë të dashur. Po përfundojnë me përgatitjet dhe po presin të vijnë të ftuarit, kur një e panjohur shfaqet në derën e tyre. Shumë vite më parë ajo ka jetuar në të njëjtën shtëpi dhe u thotë se do të dëshironte ta shikonte për herë të fundit. Ka vështrim të përhumbur, si të kërkonte diçka. Ose dikë. Quhet Elsa Korti, vjen nga një vend i largët dhe në çantë ka një tufë letrash të vjetra që askush nuk i ka lexuar. Nga rrëfimet e një jete plot aventura dhe nostalgji, del se ato letra përmbajnë një sekret të tmerrshëm. Në këtë roman gërshetohen të vërteta të vjetra e të reja. Ai e çon lexuesin nga ditët e sotme në vitet “70 të shekullit të kaluar, nga Roma në Stamboll, me një rrjedhë ngjarjesh emocionuese e plot të papritura. Faqe pas faqeje, pasionet e groposur nisin të marrin jetë. E shkuara përzihet me të tashmen për të rrëfyer fuqinë e vetë jetës, e cila të shtyn të bësh zgjedhje që nuk mund t’i ndreqësh dot më pas.
-
-
-
-
-
Sikur te isha djale
0“Sikur të isha djalë” i Haki Stermillit është romani që protagonist ka Dijen, vajzën e cila qysh në fëmijëri sfidohet nga jeta, shkon deri në atë pikë sa ajo thotë “sikur të isha djalë”. Romani, që flet për gruan shqiptare dhe peripecitë nëpër të cilat ka kaluar, por edhe si libri i parë që i përfshin pengesat që sot i hasin feministët, ka qenë pikë referimi në debatin “Feminizmi shqiptar”, organizuar nga Klubi i Leximit dhe Diskutimit të Librave Feministë, në Ditën Ndërkombëtare të Gruas.
-
-
-
-
Simfonia e udhëtimeve
0Rruge,sirena makinash,uturima avionesh.Njoftime ne bordin e piloteve te aeroporteve.Te fala qe merren dhe jepen.Pritje ne dogana.Buzeqeshje stjuardesash.Shira qe kalojne dhe cadrat qe hap mbi koke.Vrapime pas reres se plazheve me te bukura te botes,maleve me debore,ujevarave me sterkala.Kenge.Gjuhe te shumta qe derdhen ne ne lumin njerezor ku behesh pjese.Fletepalosje qe te mbeten ne canten e mbushur te udhetimit.Relikte dhe antikitete qe “udhetojne” ne valixhe.Shenime ne hotelet ku ke vene koken ne jastek apo ke pire kafen e mengjesit.Kujtime ngjarjesh qe vijne pas teje edhe kur mbyll faqet e nje libri udhetimesh.Te gjithe keto perbejne njelloj skaneri te turizmit individual apo familjar.Poezi qe shkruhen ne ate nxitim njerezor ku dhe ti behesh pjese.Telefonata te shumta ku kerkohen orare avionesh,trenash,anijesh,autobusesh,edhe per ate ruge te gjate.Flladitje ne pyjet e shumta,pengje per ate qe nuk e ke pare ne kohen e duhur.Me tej nje shtyse;jo,jo,disa shtysa per te bere tregime,poezi,per te treguar nje udhepershkrim.Edhe kur merr mundimin me te bukur qe ta shkruash nje dite,sheh se prape mbetet dicka e pathene.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Sonatë në Aushvic
0Një foshnjë e lindur në kazermat e Aushvic Birkenaut në tetorin e vitit 1944. Një sonatë e kompozuar nga një oficer i ri gjerman, në të njëjtën datë, po në Aushvic. Dy histori që kryqëzohen dhe që plotësojnë njëra-tjetrën. Disa dekada më vonë, Amalia, vajza portugeze e një babai gjerman, fillon të heqë velin që mbulon të kaluarën naziste të familjes, nëpërmjet një partiture muzikore të gjetur, e nënshkruar nga gjyshi i saj Friedrik dhe e titulluar “Për Hajan”.
-
-
-
-
-