ESE-të e përzgjedhura përvijojnë një hartë besnike të përballjes së autorit me probleme të caktuara politike, etike, shoqërore apo historike, siç janë çështja e dhunës apo ajo e së keqes, çështja e praktikave të drejtësisë apo e autoritetit, praktikat politike të historiografisë, të vetes dhe të tjetrit, si dhe të dialogut e analizës së disa përfaqësuesve të shquar të mendimit. Ricoeur nuk formulon drejtpërdrejt teori politike a një konceptualizim të politikës si të tillë, por, edhe pse nuk e teorizon drejtpërdrejt politikën (ose politiken) si të tillë, Ricoeur e takon dhe e trajton parreshtur atë si në teori, ashtu edhe në praktikën e saj.
“Ky eshte nje liber per njerezit qe vdesin te rriten -nje liber per nje kulture qe rrezikon te asgjesoje veten nese njerezit te cilet e perbejne ate refuzojne te rriten.Eshte nje liber i pershtatshem me se shumti per kohen tone te papjekur,te hutuar,komplekse,por jashtezakonisht premtuese.Shpresoj qe urtesia qe permban te ndihmoje shume shpirta te trazuar ne gjetjen,shkeljen dhe zvogelimin e ngushtices perpara dhe perpjetez.Gjithcka qe kemi ndertuar-gjithcka qe aktualisht kemi ne fatin tone te madh e te mire-varet me shume nga c’mund te imagjinojme nga aftesia e secilit prej nesh qe ta bejme pikerisht kete” – Jordan Peterson,autor i 12 Rregullave per Jeten
Ankthi eshte nje dukuri qe dita dites po ze nje vend gjithmone e me teper ne mendjen tone. Ne kompleksitetin e jeteses rriten ne menyre eksponenciale edhe llojet e ankthit. Nga njera ane jemi ne perpjekje per te vazhduar jetesen nga ana tjeter luftojme pameshirshem per te perballuar ankthet. Pavaresisht cdo lloj kendveshtrimi jemi te vetedijshem qe ankthi eshte nje burim stresi madje vete problemi.Por cilat janë llojet e anktheve që përjetojmë në periudha të ndryshme të jetës? Pse disa lloje të anktheve i mbartim vazhdimisht me vete ndërsa nga disa lloje arrijmë të shpëtojmë menjëherë?A është mendja jonë burimi kryesor i ankthit që përjetojmë? Cfare mund te bejme per ti larguar ata? Ja pra eshte koha e duhur per te marre pergjigjen e duhur te ketyre pyetjeve! Ky eshte nje liber orientues qe sugjeron edhe shembuj zgjidhjesh edhe shembuj te pacienteve duke ju ndihmuar ju qe te gjeni rruget me te shpejta per te shpetuar nga ankthet.
Aspaktet të mashkullores është një koleksion i kontributeve më të rëndësishme të K.G. Jungut për kuptimin e thellë të mashkulloritetit – jo vetëm të psikologjise së burrit , por edhe të thelbit të mashkulloritetit në të dyja sekset.
Nuk ka ditë kur një burrë dhe një grua të mos shkëmbejnë premtimin fatal të dashurisë: të dua! Një premtim që edhe mund të tradhëtohet, të harrohet, por që nuk kalon pa lënë një kujtim të pashlyeshëm, mall, keqardhje, mbase edhe urrejtje.
Filozofia nuk është as soditje, as reflektim, as komunikim. Ajo është veprimtaria e prodhimit të koncepteve. Si mund të dallohet prej rivalëve të saj? Filozofia duhet të na thotë se cila është natyra krijuese e konceptit dhe cilët janë ortakët e saj, mes të cilëve plani i imanencës.
Në këtë libër, Žižek analizon fenomenin e dhunës në të gjitha format që kjo merr në shoqëritë tona. Autori orvatet t’i kategorizojë këto forma (dhunë subjektive, objektive dhe sistemike) dhe, duke iu qasur këtyre nëpërmjet filozofisë, artit, studimit të rasteve historike, ai kërkon të nxjerrë në dritë ato zona të errëta, shpeshherë të fshehura, të ushtrimit të dhunës.
Një libër jashtëzakonisht i rëndësishëm… nga ana intelektuale i saktë, i ndershëm dhe i guximshëm… duke qenë një kritik dyshues dhe i regjur i Kissingerit për gati tri dekada, unë e pashë veten të mundur.”
Origjina dhe Parimet e Revolucionit Amerikan krahasuar me Origjinën dhe Parimet e Revolucionit Francez (1800) ndriçon diferencën mes shkaqeve dhe parimeve të dy revolucioneve.
“Megjithëse ëndrrat i referohen një sjelljeje të caktuar të vetëdijes dhe një gjendjeje të caktuar psikike, rrënjët e tyre janë të ngulitura thellë në pafundësinë e fshehtësive të errëta të mendjes së vetëdijshme. Për shkak të nevojës për një term më përshkrues, e quajmë këtë sfond të panjohur “pavetëdije”. Nuk e njohim natyrën e saj në vetvete dhe për vetveten, po vëmë re disa pasoja, prej vetive të së cilave guxojmë të nxjerrim një numër përfundimesh rreth natyrës së psikikës së pavetëdijshme. Duke qenë se ëndrrat janë shprehja më e zakonshme dhe më normale e psikikës së pavetëdijshme, ato na sigurojnë pjesën dërrmuese të materialit për hetimin e saj.”
Sapo u botua (me 1902), “Estetika si shkence e shprehjes dhe e gjuhesise se pergjithshme: Teoria dhe Historia” ose, sic njihet shkurtimisht, ESTETIKA, e prit ne menyre te atille qe do e shnderronte ate ne nje ngjarje te paharrueshme, periodizuese ne historine e kultures italiane dhe, shume shpejt nje pike referimi e domosdoshme ne diskutimin e problemeve estetike ne kulturen nderkombetare. Pjesa e pare e Estetikes, Teoria u perkthye nga Zef Zorba, i cili e perfundoi perkthimin me 1991. Duke ruajtur perkthimin e Z.Zorbes si nje tribut kushtuar vepres se tij me deshiren qe kjo veper themelore t’i ofrohet e plote ne shqip lexuesit, Botimet Princ ne bashkepunim me Botimet ADELPHI permbyllin kete projekt, ku Historia e Estetikes u perkthye nga Alfred Bushi.
Libri që mbani në duar është shqipërimi i parë i Etikës, kryevepra e Baruch Spinozës dhe një nga tekstet e rrallë të filozofisë dhe mendimit njerëzor ndër shekuj. Në çdo fushë ka disa vepra pa të cilat jeta njerëzore dhe dinamika e saj do të ishte zvarritje dhe jo vallëzim, heshtje dhe jo melodi, terr dhe jo dritë. Dhe vepra që keni nisur të shfletoni është padyshim një nga këto burime jete, gëzimi dhe virtyti, ashtu si vetë qenia e autorit të saj. Kuptohet se fjalët e mia janë krejt të pafuqishme për të përshkruar lartësitë dhe vlerat e mendimit të Spinozës. Padyshim do të duhej një filozof, një i ngjashëm me të, në mënyrë që fjalët të shkëlqenin me fisnikërinë e duhur kuptimin që duan të ngjallin, zemrën e mbushur me dashuri dhe shpirtin e ngazëllyer që frymon tek Etika. E unë nuk jam veçse një pelegrin i cili u preh për një kohë aty ku Spinoza dhe të ngjashmit e tij kanë vetë qenien e tyre. Meqënëse e dija këtë u përpoqa sa munda që të bëhesha një pelegrin i devotshëm. Për ta trajtuar me përkushtimin që meriton, shqipërimit të kësaj vepre i kushtova më shumë se dy vite punë dhe parimi që ndoqa ishte ky: të kuptoja vetë pikësëpari, sa më qartë që të mundesha, mendimet e autorit dhe më pas t’i përcillja ato me besnikëri për t’ia lindur kështu frymëmarrjen dhe frymëpraninë edhe në gjuhën tonë.
Etika e autenticitetit,1991,një kritikë komunitariane kundrejt liberalizimit,trajton ato probleme apo “sëmundje” nga të cilat vuan shoqëria moderne. Vepra argumenton se konceptualizimi i individuales prej liberalizimit tradicional, nga Hobbes e Locke deri te Rawls e Dworkin, është abstrakt e i rrafshët, dhe lë jashtë lidhjet e pashkëputshme të individit me komunitetin…