Një roman i mbrekullueshëm i Fridrih Shilerit , shkrimtarit , poetit dhe dramaturgut të madh gjerman . Një histori sa reale aq e pabesueshme , sa joshëse aq befasuese , sa romantike , aq dramatike . Një botë e madhe brenda ndjesive njerëzore . Përsonazhe që lëvizin në një mjedis të ngarkuar me dashuri , pabesi , intriga dhembje dhe lotë .
Në këtë thriller tërheqës, Elsa Osorio ka sjellë historinë e fortë të një vajze të re, që përpiqet të gjejë identitetin. Në thelb, historia e Lusit pasqyron atë të popullit argjentinas: si mund të shpresojmë të kuptojmë veten, nëse historia jonë është e mbuluar me sekrete dhe tragjedi?
Përfitoni sa më shumë nga të drejtat tuaja. Njihni dhe kërkojini ato:Si i ri apo e re, ju keni të drejtat njerëzore pa marrë parasysh se kush jeni apo ku jetoni. Ato përfshijnë lirinë për të folur dhe për të shprehur opinionet tuaja si dhe të drejtat për barazi, shëndet, një mjedis të pastër, një vend të sigurt për të jetuar dhe mbrojtje nga dëmtimet.Por, të drejtat shpesh mohohen. Qeveritë dhe të rriturit duhet t’i mbështesin ato, por jo gjithmonë e bëjnë këtë.
Në këto “Novela”, të shkruara në rrjedhën e dhjetë viteve që paraprinë luftën, tundimi i Lindjes pohohet qartë në dekor, në stil, në shpirtin e të shkruarit. Nga Kina në Greqi, nga Ballkani në Japoni, këto tregime e shoqërojnë udhëtarin si një tufë çelësash që shërbejnë për një muzikë të vetme, e cila vjen prej së largu. Marifetet e magjishme të piktorit Wang-Fo “që donte imazhin e sendeve dhe jo sendet vetë”, i përgjigjen me jehonë brengës së plakut Cornelius Berg që “prekte me dorë sendet, të cilat nuk i pikturonte dot më”.
Këto poezi gjallojnë në një realitet letrar mes
shpirtërores, onirikes si dhe një tradite metafizike tradicionaliste,
duke krijuar marrëdhënie me një tjetër konceptim të botës, më të shtyrë
dhe parak. Janë pikërisht poezi si “Kanga e ujit” ato që nëpërmjet një
figurativizmi tjetër, ftojnë drejt një kujtese e inteligjence universale
të qarkulluar pafundësisht, e quajtur ndryshe dhe “rikthimi i përjetshëm
i së njëjtës”.
Herë pas here në jetën e përditshme mbytemi aq shumë me obsesionet sa pas një pike të caktuar e kemi të vështirë të jetojmë jetën normale. Njerëzit që përpiqen me lloje të ndryshme të obsesioneve si obsesioni i pastërtisë, obsesioni i besimit, obsesioni i koleksionimit, në shumicën e rasteve nuk e vërejnë se kjo është një sëmundje. Prandaj të shohësh se sëmundja e obsesionit mund të kurohet, do të thotë hedhja e një hapi shumë të rëndësishëm që këta pacientë të fitojnë shëndetin.
Ola është dhjetë vjeçe dhe ka jetuar gjithmonë me mamanë. Por, tanimë, jeta e bukur ka marrë fund: Einari, partneri i mamasë, është transferuar në shtëpinë e tyre dhe, pas tij, vjen edhe një vëllaçko.
Ola është një vogëlushe disi e pasigurt, por ka një dhunti të veçantë për shpikje dhe një shoqe për kokë, me të cilën nuk mërzitet kurrë. Në një nga shëtitjet e tyre të shkurtra në zemër të pyllit, dy vogëlushet zbulojnë një kuti postare të verdhë dhe të ndryshkur mes shkurreve. E pabesueshme! Në të gjendet një kartolinë drejtuar Olës, ku është shkruar “Përshëndetje! Jam unë. Të dua shumë.”
Onomastika ka qenë gur themeli e lëndë e parë me rëndësi parësore në të gjitha hulumtimet e shqyrtimet historiko-gjuhësore rreth iliro-shqiptarëve, së pari, për albanologët e huaj, pastaj (në hullinë e tyre e me përmasa përherë e më të gjera) edhe për studiuesit shqiptarë.