“Njembedhjete minuta” rrefen historine e Maries, nje vajze nga nje province e Brazilit, e cila mbetet zemerthyer nga pervoja e saj e pare ne dashuri. Ndaj dhe, qe ne moshe fare te njome, ajo druhet se ska per ta gjetur kurre ndonjehere dashurine dhe se “Dashuria eshte dicka e tmerrshme qe te ben te vuash”. Si pasoje e nje takimi rastesor ne Rio ajo e gjen veten ne Gjeneve, me endrren e fames dhe fatit, por qe perfundon rrugeve si prostitute. Ne Gjeneve Maria largohet edhe me shume nga dashuria, nderkohe qe ndihet e magjepsur nga seksi. Por ne fakt, ky qendrim i saj i deshperuar ndaj dashurise vihet ne prove kur ajo takon nje piktor te ri, te pashem, e te famshem. Ne kete odise vetezbulimi, Maries i duhet te zgjedhe midis rruges se erret te kenaqesise seksuale si qellim ne vetevete apo te rrezikoje gjithcka per te gjetur “driten e saj te brendshme” dhe te seksit te shenjte, pra te seksit ne kontekstin e dashurise. Ne kete roman te ri rrembyes dhe te guximshem Paulo Coelho rremon ne natyren shpirterore te seksit dhe dashurise, duke na ftuar qe te perballemi me paragjykimet, demonet tane, per te perqafuar “driten tone te brendshme”.
Emilia de Uit, 15-vjeçare, ka qenë gjithmonë shembullore, por kur babai i saj shkakton një skandal dhe në internet fyerjet vërshojnë nga të gjitha anët, ajo bën gati valixhen dhe ia mbath për në Nju Jork, qyteti i saj i preferuar, pa i thënë askujt. Për t’u larguar nga skandali që ka tronditur Amsterdamin, për të cilin fajtor është i ati.Ky nuk është një udhëtim i zakonshëm: është deklarata e pavarësisë e Emilias. Është mundësia e saj për të lënë pas jetën që prindërit po ia shkatërrojnë. Për të parë edhe nëse e ëma, artisja me famë botërore, do ta vërë re mungesën e saj.Nju Jorku ia rrëmben zemrën Emilias sapo e shkel, edhe pse asgjë nuk shkon sipas planit. Ajo zbulon se apartamenti i marrë me qira nëpërmjet internetit, nuk ekziston. Përveç kësaj, një uragan i egër, Sendi, është rrugës për në Nju Jork. Si mund të mbijetosh dhe t’ia dalësh pa prindërit, pa rehatinë e përditshme, vetëm në shoqërinë e dy adoleshentëve të saponjohur dhe një vajze të vogël të guximshme? A mund të shpëtosh nga problemet dhe vetja midis kaosit të jetës metropolitane? Emilia do të përballet me uraganin, duke kuptuar se stuhitë të tronditin vërtet, por ndonjëherë janë të nevojshme, sidomos kur të ndriçojnë njëqind orët e natës.
Kur Laxnessi e quan veten, me anë të një personazhi letrar, si “më të madh se gjithë islandezët e tjerë,” ai po shpallte një pretendim që me kalimin e kohës do bëhej aq jashtëzakonisht i vërtetë, sa të dukej si rezervë. Po të kemi parasysh përmasat e vogla të Islandës dhe rolin e saj të dorës së dytë në historinë moderne (ajo e deklaroi pavarësinë nga Danimarka vetëm më 1944), nuk habitemi aspak se Laxnessi perceptohet gjerësisht jo vetëm si artisti më i shquar i shekullit, por edhe si qytetari më me ndikim. Ai përvijohet si më i madh se çdo burrë shteti modern apo gurë fetare. Jo thjesht me krijimtarinë, por edhe me gazetarinë dhe eseistikën dhe qëndrimet politike, ai u ka dhënë formë dokeve të këtij kombi në ndryshim të shpejtë. ‘Laxness është një prej romancierëve më të mëdghenj të shek. XX në çdo gjuhë.’ – New Yorker
Popi dhe Aleksi, dy shokë të ngushtë.Dhjetë pushime verore.Një shans i fundit për të rënë në dashuri.POPI DHE ALEKSI. Aleksi dhe Popi. Ata nuk kanë asgjë të ngjashme. Ajo është fëmijë rebele; ai vesh rroba ngjyrë kaki. Ajo ka dëshirë të shfrenuar për udhëtime; atij i pëlqen të qëndrojë në shtëpi e të lexojë libra.Megjithatë, qysh nga udhëtimi fatmadh me makinë nga kolegji për në shtëpi shumë vite më parë, ata janë bërë shokë shumë të ngushtë. Pjesën më të madhe të vitit jetojnë të ndarë – ajo në Nju-Jork Siti dhe ai në qytetin e tyre të vogël të lindjes – por çdo verë, gjatë një dekade të tërë, kanë bërë nga një javë pushime të shkëlqyera bashkë. Deri dy vite më parë, kishin prishur gjithçka. Madje, as që kanë folur më.Popi ka gjithçka që dëshiron, por jeta e saj ka ngecur në vend. Kur dikush e pyet kur ka qenë hera e fundit që është ndier vërtet e lumtur, ajo s’ka asnjë dyshim se ishte ai udhëtimi i fundit fatkeq me Aleksin. Prandaj, vendos t’i mbushë mendjen shokut të saj më të ngushtë që të shkojnë edhe një herë me pushime – t’i hapin kartat mbi tryezë, që të sqarohen. Si për mrekulli, ai pranon. Tani, ajo ka një javë për të ndrequr gjithçka. Të nxjerrë në pah të vërtetën e madhe që ka qëndruar vazhdimisht e heshtur brenda marrëdhënies së tyre në dukje të përsosur. Çfarë ka mbetur për t’u humbur?
Fazani në Gjermani simbolizon më tepër mburrjen dhe mendjemadhësinë, ndërsa në Rumani, është krejt tjetër gjë; fazani është një zog i trembur që nuk di të fluturojë dhe që largohet duke u fshehur në shkurre, një humbës. A do të ishte njeriu një humbës mendjemadh?
ME TË RËNË DËBORA E PARË, AI DO TË VRASË SËRISH. HERRI HOLI, QË TË KEQEN E NJEH NGA AFËR, ËSHTË I VETMI QË MUND TA NDALË SEPSE DI TË ARSYETOJË ME MENDJEN E VRASËSIT.
Njeriu kundër shtetit, librin e tij më të shquar, Spencer e botoi më 1884. Pjesërisht shqetësim për përparimin e etatizmit, pjesërisht profeci për rrjedhojat e mundshme a ndofta të pashmangshme të zëvendësimit të parimit individualist të kooperimit vullnetar në shoqëri me parimin etatist të kooperimit të detyruar – ky është thelbi i librit.
Një roman i mbrekullueshëm i Fridrih Shilerit , shkrimtarit , poetit dhe dramaturgut të madh gjerman . Një histori sa reale aq e pabesueshme , sa joshëse aq befasuese , sa romantike , aq dramatike . Një botë e madhe brenda ndjesive njerëzore . Përsonazhe që lëvizin në një mjedis të ngarkuar me dashuri , pabesi , intriga dhembje dhe lotë .
Në këtë thriller tërheqës, Elsa Osorio ka sjellë historinë e fortë të një vajze të re, që përpiqet të gjejë identitetin. Në thelb, historia e Lusit pasqyron atë të popullit argjentinas: si mund të shpresojmë të kuptojmë veten, nëse historia jonë është e mbuluar me sekrete dhe tragjedi?
Përfitoni sa më shumë nga të drejtat tuaja. Njihni dhe kërkojini ato:Si i ri apo e re, ju keni të drejtat njerëzore pa marrë parasysh se kush jeni apo ku jetoni. Ato përfshijnë lirinë për të folur dhe për të shprehur opinionet tuaja si dhe të drejtat për barazi, shëndet, një mjedis të pastër, një vend të sigurt për të jetuar dhe mbrojtje nga dëmtimet.Por, të drejtat shpesh mohohen. Qeveritë dhe të rriturit duhet t’i mbështesin ato, por jo gjithmonë e bëjnë këtë.