Mjerimi i historicizmit , sigurisht nuk është kryevepra e K.Popperit . Sidoqoftë ajo mbetet një vepër përfaqësuese e mendimit popperian dhe e stilit papërsëritshëm të arsyetimeve të tij . Libri ka një vëllim të vogël ; megjithatë , në ato pak faqe  të tij shpalosen mjeshtërisht qëndrimet e Popperit si studiues .

Ky libër, është një letër dashurie. Gati 100 faqe e gjatë. E pastër. Nuk mund të ishte ndryshe. I drejtohet nënës. Përkthyesi dhe publicisti Edmond Tupja ka vendosur të na bëjë sërish të përlotemi. Nuk e ka një qëllim në vetvete. I rrjedh natyrshëm si një nevojë për çlirim. Për të thënë ato gjëra që nuk ia ka thënë ndonëse ka dashur. “Mos ik o ma” është vepra e radhës e Edmond Tupes një botim i shtëpise botuese Ombra GVG në serinë Apotezë. Si në çdo letër autori i drejtohet asaj. I thërret “O ma” ashtu si bënte dikur kur ajo ikte në punë a diku tjetër e ai e ndiqte pas me sy të përlotur e i lutej ta merrte me vete apo të rrinte me të. Ndonëse tanimë pozicionet kanë ndryshuar. Nëse dikur ishte ajo që e ruante tek koka e shtratit tanimë është ai që kujdeset për 88-vjeçaren e cila mpaket nga dita në ditë dhe pas vdekjes së të shoqit pret fundin. U bënë gati dy vjet që babai nuk është më mama. Kur të shoh të vetmuar e di që ty të merr malli për të por ti nuk e përmend më madje dhe kur ta kujtoj unë nganjëherë ti mjaftohesh me një tundje koke që përhap pikëllim rreth e qark meje një pikëllim të rëndë e masiv që më pret çdo hov për ta vazhduar bisedën e nisur.. shkruan në faqet e librit Tupja në poziçionin e birit që teksa sheh të emën të shuhet atë të mirën të urtën të drejtën punëtoren gjithnjë të gatshmen dëshiron që si dikur ajo të rrijë edhe pak më shumë më të. Teksa e sheh i vijnë ndër mend copëza kujtimesh kur ka qënë fëmijë. Sa herë e ka mërzitur… E për të përfituar kohë i thotë “Më fal o ma”.