Romani “Jetë shkodrane” (1965) është nji tablo unike e jetës së qytetit verior në kapërcyellin e shekujve XIX-XX. Stili dhe gjuha e Simonit, përshkrimet e detajuara dhe aftësia e depërtimit në psikologjinë e personazheve, na i përçojnë të freskëta edhe sot skenat e jetës së asaj kohe dhe rindërtojnë artistikisht klimën urbane të zanafillës së modernitetit tonë. Cuk (Lazër) Simoni lindi në Shkodër në vitin 1889 dhe vdiq në Tiranë në vitin 1968. U nda në shenjë për aktivitetin e tij patriotik para dhe pas shpalljes së Pavarsisë. Njihet gjithashtu si përkthyes i kryeveprës së shkrimtarit italian Carlo Collodi, Aventurat e Pinokut dhe si drejtues i së përkohshmes Cirka në vitet ’30.
Ky roman i parë na shpalos një Beckett befasues, që pret fundin, i shndërruar në një farë mënyre në një nga personazhet e tij. Shohim të parakalojnë episode që kanë shënjuar ekzistencën e tij, por gjithashtu jetën e përditshme në “Koha e tretë”, ku Beckett ka jetuar vërtet. Pushtohemi nga një emocion që rritet, ndërsa romani shoqëron irlandezin e shquar drejt heshtjes së tij të fundit. Ky roman u shpall fitues i çmimit “Goncourt” në vitin 2020.
Dy vëllezër dhe një grua. Patrick Besson ka zgjedhur temën universale të trekëndëshit dashuror për romanin e tij. Një histori që është e dënuar, për nga thelbi i saj, të përfundojë keq. Por në vend që ta lërë historinë të rrjedhë qetësisht, autori ka bërë një zgjedhje të mençur të personazheve për nga bukuria, ligësia, mirësia dhe prejardhja.
Asgjë s’na bashkon më shumë se të qenit bij. Larg syve është një deklaratë dashurie ndaj pushtetit të letërsisë, aftësisë së saj për t’iu avitur të vërtetave përndryshe hermetike. Duke rindërtuar me fuqinë mjeshtërore të krijimit të imazhit që rrëfimtaria ngërthen në vetvete panjohshmërinë e një lindjeje, arsyet e një largësie, Paolo di Paolo arrin të përmbysë largësinë nga zemra që lë të kuptojë titulli. Një histori rreth peshës së rrënjëve, rreth faktit se si bëhemi vetvetja.
Ne pak faqe te mgjeshura ,Sophie Daull di te eksploroje dhe te shprehe qenien e saj intime permes mestaforash te forta ,nje perzierje mes dhunes dhe poezise.
“Lepur, vrapo” është romani i parë i tetralogjisë së Lepurit, që përcaktoi vendin e John Updike si një prej autorëve më të rëndësishëm amerikanë. Autori u vlerësua me çmimin Pulitzer për dy romanet vijuese, “Lepuri është i pasur” dhe “Lepuri prehet”.
Nyja e dashurisë dhe besnikërisë – ndaj fëmijërisë dhe maces që e shoqëron atë – është shtylla kryesore e kësaj novele: ëndrra për një fëmijëri të përjetshme dhe nostalgji për një dëlirësi që nuk mundet të përshtatet me jetën prej të rrituri. Novela, e botuar për herë të parë më 1933, thuhet se është një lloj dedikimi i Colette-s për macen e saj.