Modern,joshes,me nje gjuhe te fuqishme:nje roman i madh per nje figure legjendare dhe nje bote qe gjendet ne hendek. Til Eulenshpigel-endacak,gaztor dhe provokator-ulind ne fillim te shekullit te 17-te,si biri i nje mullixhiu.I ati,nje magjistar dhe eksplorues i te fshehtave te botes, u gjend ne konflikt me kishen,e cila e denoi me varje dhe e dogji.Tilit i duhet te arratiset,shoqeruar nga Nela,vajza e bukepjekesit.Ne nrrugetimet e tyre te rrezikshme,qe femije e derisa rriten si akrobate shetites,permes gjithe vendit te shkaterruar nga lufterat fetare,ata takojne shume njerez te vegjel dhe disa te ashtuquajtur te medhenj.Dhe ne qender te te gjitha ngjarjeve eshte Tili,gaztori enigmatik,i cili nje dite prej ditesh vendosi te mos vdese kurre…
Romani Tirza shënon një pikë të lartë në krijimtarinë ende në zhvillim të Arnon Grunbergut, me këtë histori tronditëse dhe mjeshtërore të një burri që kërkon shëlbim. Një libër për paranojën sociale, për ata që kanë humbur çdo siguri në jetë dhe prandaj i frikësohen së keqes nga jashtë, pa e njohur të keqen brenda.
Një tren që niset nga Barcelona drejt një qyteti të vogël rrëzë Pirenejve ndalet në mes të një vendi të një hapësire të pabanuar. Në njërin nga vagonët janë dymbëdhjetë persona që, në dukje, nuk kanë të bëjnë fare me njëri-tjetrin. Por, në të vërtetë, që të gjithë dinë për njëri-tjetrin shumë më tepër nga sa pandeh secili në lidhje me veten… dhe nuk e dinë se ato që u kanë ndodhur dhe ato që do t’u ndodhin në një të ardhme shumë të afërt varen, në një masë të madhe, nga ndokush që ndodhet pikërisht në atë vagon.
Është një libër sui generis, jo vetëm për krijimtarinë e Woolfit, por për prozën angleze në tërësi. Janë nëntë episode me monologët e gjashtë personazheve, Bernardit, Nevilit, Luisit, Suzanës, Xhinit dhe Rodës, ku paraqitet jeta e tyre që nga fëmijëria e hershme deri në moshë të mesme. Në këta monologë, ata “thonë” fakte dhe jetë dhe “mendojnë” rreth reflektimeve e ëndrrave. Zërat bashkohen në një frymë të vetme, si një valë që tregon ekzistencën e secilit prej të gjashtëve, dhe jo vetëm të njërit. Valët janë forma e romanit: valët e detit, të dritës, të kohës, të emocionit, të gjesteve dhe të dhimbjes.
Tre romanet kryesore të Antonio Di Benedettos, ‘Zama,’ ‘Heshtësi’ dhe ‘Vetëvrasësjet’, në bazë të unitetit stilistik dhe tematika që i bashkon, formojnë një lloj trilogjie dhe ta themi që tani, që të jetë e qartë njëherë e mirë, përbëjnë një nga momentet më kulminante të narrativës së gjuhës spanjolle të shekullit tonë. Në letërsinë argjentinase, Di Benedetto është një nga të paktët shkrimtarë që ka ditur të përpunojë një stil të tijin, bazuar në saktësi dhe ekonomi dhe pavarsisht lakonizmit dhe varfërisë së tij të dukshme, formohet me shumë ngjyra, gjuha e folur apo refleksive,përshkruese apo lirike, dhe ka një efkasitet befasues. Nga romanet e tij, e çuditshmja është e syrgjynosur. Arti i tij delikat heq me siguri llumin retorik për t’u përqendruar tek gjërat thelbësore.Ngabraktisja kozmike tek ‘Zama’ tek inventari metodologjik i rrethanave dhe shkaqeve që mund të legjitimojnë vetëvrasjen, njeriu i Di Benedettos jeton i rrethuar nga zhaurrimat shkatërruese të botës.“Di Benedetto është nga ata romancierë të rrallë i cili nuk kërkon të ndërtojë të shkuarën për të mbërritur në një synim… ai e jeton të shkuarën dhe na shfaq ne përvoja dhe forma sjelljeje që përmbajnë gjithë çudinë e tyre”- Julio Cortázar