Vetë autori e quajti këtë novelë “një roman i vogël” dhe pavarësisht se vepra ka shumë nga veçoritë e tregimeve të tij të shkurtra, ai kombinon në të një sërë temash të preferuara të tij e të njohura prej lexuesit. Historia ka si protagonist një borgjez të vogël i torturuar psikologjikisht, i cili po kërkon, por nuk arrin të lërë gjurmën e tij, te njerëzit e një klase më të lartë mes të cilëve ai është përfshirë.

Absurdi e bën moderne poemën “E të tjera, e të tjera…, megjithëse vargu është tradicional. Poeti flet me dhembje për absurditetin, pavarësisht se të shtyn të qeshësh. Por do shtoja se zemërgjerësia dhe gjerësia është një liqen, ndërkohë që zemërimi është një valë mbi këtë liqen. Lexuesit në këtë poemë i dhimbset fati i lig i Shqipërisë, ndonëse qesh me të. Prandaj theksova se e qeshura në vargjet e kësaj poeme nuk është sulm agresiv. Dhe këtu qëndron bukuria!