Tregimet e Lu Xunit mishërojnë një frymë të realizmit të matur. Ai u shkëput nga forma ekskluzive e rrëfimit tradicional kinez, që shkruhej vetëm në kapituj, duke krijuar një formë të tregimtarisë. Prandaj, Lu Xuni konsiderohet si babai i letërsisë moderne kineze.

Leximi i librit është njësoj si të endesh nëpër pyje… Në një mënyrë më prozaike ato mund të quhen në fakt Si të bëhesh lexues i mirë…” Los Angelos Times Book Review “Erudit, me vështrim të gjerë dhe humor të thellë… Shembujt letrarë të Eco-s fillojnë nga Dantja te Dumaja, nga Sterne te Spillane. Teksti është emocionues për mendimin, shpesh komik, dhe plot me arsyetime befasuese.” Atlantic Monthly

Me stilin biblik, mendimin e thellë e fjalën e bukur, shoqërimin e teksteve përgjithsisht me skica të realizuara nga vetë ai dhe i njohur veçanërisht për vepën “Profeti”, Gibran u kthye në një ndër autorët më të lexuar në SHBA e mbarë botën perëndimore, ndërkohë që në vendlindjen e tij në Liban, si atëherë ashtu edhe sot festohet si më i madhi.

Në këtë pikë të rrugëtimit mendoj se të gjitha këto histori i kam shkruar për t’i pranuar si të miat, si pjesë të vetes sime “të vërtetë” ato rroba dhe ato vuajtje që i kam refuzuar me aq ngulm në krye të herës; për të kuptuar se çeltira ku na duket se do të gjejmë veten tonë të vërtetë duke ecur, për kënaqësinë e trupit dhe shpirtit, me një kuptim jete dhe vdekjeje në zemër, nuk arrihet dot veçse duke bërë inventarin e prangave që lemë prapa.

Net të bardha është një tregim i shkurtër i Dostojevskit , një nga autorët më të dashur dhe më të vlerësuar në botë . Ngjarjet ndodhin në Shën Petersburg dhe kjo është historia e thellë dhe prekëse e një të riu që lufton me shqetësimet e tij të brendshme . Një rrëfim i veshur me dritë e brishtësi , që të udhëheq thellë brenda trazimit dhe fajit të një dashurie të pashpërblyer . Një klasik i pakohë dhe një botim i shkëlqyer për ata që adhurojnë gjininë fiction .

Shpjegimi i alkimisê sê fiksioneve të Cortázar-it, që shkrin fantazine me irreale me jetën gazmore te trupit dhe te mugés, jetén e imagjinates, te lire dhe pa pengesa, me jetén e kushtezuar të trupit dhe të historisë, qendron te stili. Një stil që mrekullisht shkërben rrefimin gojor, zhdervjelltésinë e rrjedhshme të së folurés sé perditshme, shprehjen spontane, pa kozmetike dhe pa vetëfryrje, té njeriut të rëndomtë… Edhe gjuha e Cortázar-it eshte fiksion, e sajuar me kujdes, një artific aq efikas sa që duket natyror, nje e folur e riprodhuar e jetés, që shkon tek lexuesi duke rrjedhur drejtpërdrejt nga ato gojë dhe ato gjuhë të gjalléruara të burrave dhe grave prej mishi e gjaku, një gjuhë aq e tejdukshme dhe aq e rratshtë.. sa që ngaterrohet me ato që emërton, me situatat, me sendet, me. qeniet, me peizazhet, me mendimet, për t’i shfaqur më mirë në. autenticitetin dhe vërtetésine e tyre, si nëpërmjet një shkëlqimi te përkore që i ndriçon se brendshmi.

Qyteti i Avullit është zgjerim i universit narrativ të sagës së Zafónit, i adhuruar në të gjithë botën: shkrimtarë të mallkuar, arkitektë vizionarë, ndërtesa fantazmagorike dhe një Barcelonë e mbështjellë me mister mbushin këto faqe me një plasticitet përshkrues të parezistueshëm. Tregimet e Qytetit të Avullit na çojnë në një vend ku dëgjojmë për herë të fundit zërin e paimitueshëm të shkrimtarit, që na bëri të ëndërrojmë si askush tjetër.

“Është e çuditshme, mund të jesh kudo, por mund t‘i përkasësh vetëm një vendi. Shtëpia është vendi ku kthehemi kur na kanë mbaruar shtëpitë e tjera.” Amina A. Meshnuni

Vëllimi me tregime Teposhte është vepra e parë e nobelistes Herta Müller. Këto tregime janë kryesisht autobiografike, të bazuara në fëmijërinë e autores në fshatin rumun Banat.

Si të gjithë shkrimtarët që kanë shkrue shumë pak, Pjetër Deda, simbas nji përkufizimi të njohun të T.S Eliot, rrezikon vetdijshëm me hy mes autorëve minorë. Megjithatë ai nuk hyn në at’ aradhë vec për këtë arsye, por pse objektivisht i përket nji vrulli t’ndalun që s’ka shpërthye deri në fund.

Ky libër i ri me tregime është ndërtuar me mbresat e dy realiteteve, të matanë detit dhe të përkëtej detit… Shumë emocione ndien kur lexon sidomos tregimet e kohës së rinisë së autorit. Ikën autori nga Shqipëria, por nuk ikën Shqipëria nga autori. Largohet autori nga Durrësi, por nuk largohet Durrësi nga autori. Ah! Durrësi i viteve të rinisë… Durrësi, 7 i cili është përshkruar aq bukur në disa tregime të këtij libri, por dhe në romanin “Ndërmjet dy kohëve”, Durrësi i viteve të shkollës, Durrësi i viteve të dashurisë së parë… Durrësi është qyteti i ëndrrave dhe i netëve pa gjumë të autorit, ndaj, si mund të mos e mbartte me vete dhe si mund t’i linte pa hedhur në letër histori dhe çaste aq të bukura, të cilat përshkruhen te tregimet “Midis dy dashurive”, “Mall” “Keqardhje”. Veçanërisht mbresëlënëse janë dy tregimet e para, “Vrasje për vetëmbrojtje” dhe “Monda”, të cilat në një formë origjinale pasqyrojnë pasojat e kurbetit.

Jemi duke fluturuar në hapësirën e tregimeve të imagjinatës dhe të misterit! Na përshkon tejpërtej ndjenja e trefishtë: ankth, tmerr, mister. Kapluese është frika nga vdekja, të cilën e ka çdo njeri, ekziston vetvetiu në imagjinatën tonë. Brenda këtyre tregimeve gjejmë veten në frikën e patreguar që jetojmë gjithmonë, e cila pushton kohën dhe hapësirën. Ato mund të lexohen e rilexohen shumë herë me kënaqësi, ashtu siç mund të dëgjohen e ridëgjohen shumë herë simfonitë e Betovenit dhe të Moxartit