Ankthi eshte nje dukuri qe dita dites po ze nje vend gjithmone e me teper ne mendjen tone. Ne kompleksitetin e jeteses rriten ne menyre eksponenciale edhe llojet e ankthit. Nga njera ane jemi ne perpjekje per te vazhduar jetesen nga ana tjeter luftojme pameshirshem per te perballuar ankthet. Pavaresisht cdo lloj kendveshtrimi jemi te vetedijshem qe ankthi eshte nje burim stresi madje vete problemi.Por cilat janë llojet e anktheve që përjetojmë në periudha të ndryshme të jetës? Pse disa lloje të anktheve i mbartim vazhdimisht me vete ndërsa nga disa lloje arrijmë të shpëtojmë menjëherë?A është mendja jonë burimi kryesor i ankthit që përjetojmë? Cfare mund te bejme per ti larguar ata? Ja pra eshte koha e duhur per te marre pergjigjen e duhur te ketyre pyetjeve! Ky eshte nje liber orientues qe sugjeron edhe shembuj zgjidhjesh edhe shembuj te pacienteve duke ju ndihmuar ju qe te gjeni rruget me te shpejta per te shpetuar nga ankthet.

“Megjithëse ëndrrat i referohen një sjelljeje të caktuar të vetëdijes dhe një gjendjeje të caktuar psikike, rrënjët e tyre janë të ngulitura thellë në pafundësinë e fshehtësive të errëta të mendjes së vetëdijshme. Për shkak të nevojës për një term më përshkrues, e quajmë këtë sfond të panjohur “pavetëdije”. Nuk e njohim natyrën e saj në vetvete dhe për vetveten, po vëmë re disa pasoja, prej vetive të së cilave guxojmë të nxjerrim një numër përfundimesh rreth natyrës së psikikës së pavetëdijshme. Duke qenë se ëndrrat janë shprehja më e zakonshme dhe më normale e psikikës së pavetëdijshme, ato na sigurojnë pjesën dërrmuese të materialit për hetimin e saj.”

Libri që mbani në duar është shqipërimi i parë i Etikës, kryevepra e Baruch Spinozës dhe një nga tekstet e rrallë të filozofisë dhe mendimit njerëzor ndër shekuj. Në çdo fushë ka disa vepra pa të cilat jeta njerëzore dhe dinamika e saj do të ishte zvarritje dhe jo vallëzim, heshtje dhe jo melodi, terr dhe jo dritë. Dhe vepra që keni nisur të shfletoni është padyshim një nga këto burime jete, gëzimi dhe virtyti, ashtu si vetë qenia e autorit të saj. Kuptohet se fjalët e mia janë krejt të pafuqishme për të përshkruar lartësitë dhe vlerat e mendimit të Spinozës. Padyshim do të duhej një filozof, një i ngjashëm me të, në mënyrë që fjalët të shkëlqenin me fisnikërinë e duhur kuptimin që duan të ngjallin, zemrën e mbushur me dashuri dhe shpirtin e ngazëllyer që frymon tek Etika. E unë nuk jam veçse një pelegrin i cili u preh për një kohë aty ku Spinoza dhe të ngjashmit e tij kanë vetë qenien e tyre. Meqënëse e dija këtë u përpoqa sa munda që të bëhesha një pelegrin i devotshëm. Për ta trajtuar me përkushtimin që meriton, shqipërimit të kësaj vepre i kushtova më shumë se dy vite punë dhe parimi që ndoqa ishte ky: të kuptoja vetë pikësëpari, sa më qartë që të mundesha, mendimet e autorit dhe më pas t’i përcillja ato me besnikëri për t’ia lindur kështu frymëmarrjen dhe frymëpraninë edhe në gjuhën tonë.