Shkrimet e Traudl Junges që u përkasin viteve 1947-1948 , përbëjnë kujtime subjektive dhe këtu janë dhënë në versionin origjinal . Në bashkëpunim me zonjën Junge , teksti është ndryshuar shumë pak , aty ku shiheshin dobësitë që i ka të vetat një dorshkrim .
Meri Lalaj, nje mesuese letersie dhe krijuese qe pati fatin te kaloje momente te bukura me personalitete te shquara te kultures dhe letersise shqipe gjate shekullit te XX, na le deshmine e saj per njohjet qe pati me ciftin Kadare vetem pak momente para se te largohej nga jeta.
Pasi e kisha kënduar këngën, po qëndroja në prapaskenë bashkë me konkurrentët e tjerë. Po shikonim drejtorin e televizionit dhe të skenës që po u shpjegonte anglezëve të vegjël si të dilnin në skenë kur fituesi të shpallej. Dukej se ai kishte fituar. Për mua ishte shënuar që të humbja. Vetëm diçka më dukej urgjente: doja të gjeja René-në, që do të ishte ndoshta i shkatërruar. Do ta përjetonim dështimin tonë të parë së bashku. Do ta ktheja në një fitore personale. Do t’i mbaja lotët e mi dhe do ta ngushëlloja; do të kujdesesha për të. ( Pjese nga libri )
Jam e bindur se prekja, admirimi, apo dhe shijimi i mrekullive të qytetërimit të lashtë kinez, janë të pamjaftueshme për të rrokur thelbin e një trashëgimie e të një kulture krejt të veçantë, me kontribut të pamohueshëm në historinë e zhvillimin e njerëzimit. Ndoshta, prandaj u shkrua dhe ky libër: si një përpjekje modeste për të kundruar, por edhe për të parë përtej syprinës së gjërave, për të shijuar ekzotizmin, por edhe për të përcjellë, për aq sa kam mundur, kodet, kumtet e simbolet e një jete e të një kulture “tjetër”…
I lexon këto kujtime të shkurtra me një ndjenjë të thellë mirënjohje . Po , është një homazh prekës i të birit ndaj prindërve të tij të jashtëzakonshem , por edhe shumë më shumë se aq : është një zbulim i skajeve të fshehura të një jete magjepsëse .
“Asnje nuk e ndjen dot sa peshon Atdheu ,po nuk ishe jashte tij, sikur se asnjerit nuk i dhemb jashte tij po nuk ke lene pjesen tende atje.Keta jane atdhetaret , qe shpirti udheton me vendin e tyre dhe zemra u rreh per te ne cdo gje ,le te jene mijra kilometra larg.”
” Jeta është kaq e shkurtër , sa nuk na lejohet të japim një gjykim përfundimtar për dashurinë. Së pari , ne duhet të jetojmë , Aurel , dhe pastaj të filozofojmë “