Çfarë është AntiPinoku? Procesi i të shndërruarit nga njeri në marionetë? Apo nga adult në ‘infans’ (në sensin e kujt nuk di të flasë)? Kjo përmbledhje me tregime të shkurtra është një serënditje fshehkash (lexo si vend0shehjejesh, të vërtetash dhe të vetvetes). 6 tregime nomade dhe pa atdhe

Ne femini me habitnin fluturat me krahet gjithe ngjyra. I ndiqja lule me lule. S’i kapja dot, por edhe kur i kapja me linin ne gishta vec nje push te verdhelleme. Krahet e tyre vertet ishin bere per qiellin, ama trupi, eh, trupi ishte bere krejtesisht per token, u ngjante krimbave qe zvarriteshin ngado ne toke. Kerkova dashuri te tjera. Midis tyre edhe letersine. Zakoni me shtynte ta kerkoja sipas te njejteve stereotipeve: te kerkoja anen poetike, pushin e lehte mbi krahet e saj. Ka dicka te perbashket tek gishtat e llangosur me push dhe me mellan. Po erdhi edhe koha kur letersia nuk duhej te shikohej me syte e soditesit, por te kritikut.Ndoshta ajo qe kerkohet tek ajo eshte thjesht nje flutur. Letersia eshte kerkimi i flutures ne moshen e rritur.

“Falja e dënimit” merr në gjirin e veprës së Patrick Modiano – s një ngjyrim tejet të veçantë, një nuancë unike. Në fillim ngaqë këtu bëhet fjalë për njërin nga tekstet e rralla të paraqitur çiltërsisht autobiografik, ose duke na e dhënë shumë çiltërsisht iluzionin. Modiano na shfaqet në skenë me emrin e tij të vërtetë, të shtrembëruar me këtë rast mallëngjyeshëm, duke qenë pa masë i afërt, familjar, “Patoche”, dhe duke përshkruar me larminë e saktësisë dhe dyshimeve të tij te kujtimi i një episodi të kësaj fëmijërie që e dimë tash e tutje të ketë qenë e tij, e zhvendosur nga një konvikt në një shtëpi miqsh, duke pritur që një nënë aktore dhe një baba me veprimtari po aq të dyshimta sa e shkuara dhe lëvizjet, të gjitha të lidhura në një mënyrë a tjetër me baltakun e Pushtimit, nuk dhanë shenjë apo nuk u vërtetuan për disa ditë, javë apo muaj para se për t’i besuar gjetiu dhe të tjerëve.

Vimi dhe Maria, në Holandën e okupuar, i bashkohen rezistencës kundër nazizmit gjerman dhe e strehojnë hebreun Niko në shtëpinë e tyre. Pavarë¬sisht nga situata e tensionuar, ka çaste afërsie dhe ndjesie që ata të tre janë megjithatë së bashku. Deri në momentin kur Niko ftohet keq, dobësohet çdo herë e më shumë …

Një ndër letrat më emblematike të Franz Kafkës dërguar ndonjëherë, e kaluar prej vitesh në sitën e kritikëve letrarë dhe fiolozofëve më të shquar të shek. XX për shkak të kumtit që mbart dhe kumteve që fsheh, ardhur me një përkthim të ri nga Edvin Cami dhe me parathënie nga GILLES DELEUZE & FELIX GUATTARI përkthyer nga frëngjishtja nga Balil Gjini.

“Netët e vështira”, doli në qarkullim në shtator ’71 dhe është libri i fundit i botuar nga Buzzati kur ishte ende gjallë. Në këtë përmbledhje me pesëdhjetëenjë tregime, ai operon me të gjitha dimensionet e fantazisë, me regjistra të lartë të satirës, ironisë, sarkazmës, groteskut, sureales, duke depërtuar në detaje të problemeve të vetmisë, indiferencës së fatit, magjisë, vdekjes, përkohshmërisë së ekzistencës, identitetit etj.Këto histori të shkurtëra, herë herë me tingëllima vetjake, që na vendosin përballë botës së shkuar, fallse dhe prozaike, lexohen shpejt dhe na japin çelësin për të zbërthyer ankthin e pritjes dhe frikës nga vdekja, dëshirave dhe dyshimeve të përditshme, duke i “çmontuar” ato nga skutat e magjisë…. Edhe pse i botuar tridhjetëepesë vite më parë, “Netët e vështira”, lexohen edhe sot me të njëjtin emocion. Tregimet me strukturë absurde, metafizike, alegorike, shpesh shoqërohen me gjendje magjike dhe të hidhur.Tekstet i tij janë thellësisht realistë, magjikë dhe argumentues. Fabulat ndërthuren me kohëzgjatjen e tregimit dhe përshkohen nga detaje filigrane të situatave fizike dhe depërtojnë në psikologjinë e karaktereve.Dino Buzzati është një nga shkrimtarët më të mëdhenj të Italisë së shekullit të njëzetë. Me tregimet dhe romanet ai e mundësoi lexuesin që të takohet me shpirtrat dhe të komunikojë me to për një periudhë të gjatë kohe.

Në këto “Novela”, të shkruara në rrjedhën e dhjetë viteve që paraprinë luftën, tundimi i Lindjes pohohet qartë në dekor, në stil, në shpirtin e të shkruarit. Nga Kina në Greqi, nga Ballkani në Japoni, këto tregime e shoqërojnë udhëtarin si një tufë çelësash që shërbejnë për një muzikë të vetme, e cila vjen prej së largu. Marifetet e magjishme të piktorit Wang-Fo “që donte imazhin e sendeve dhe jo sendet vetë”, i përgjigjen me jehonë brengës së plakut Cornelius Berg që “prekte me dorë sendet, të cilat nuk i pikturonte dot më”.

Përmbytja është një nga tri romanet historike që përbejnë trilogjinë madhështore të Henryk Sienkiewicz kushtuar Polonisë: Me zjarr e hekur, Përmbytja, Vollodijovski. Ai pasqyron anën tragjike të jetës gjatë një prej periudhave më të trazuara dhe më të turbullta në gjithë historinë e Polonisë, e cila jepet përmes intrigash politike, rivalitetesh mes armiqve të saj, betejash, sulmesh, kurthesh, përmbytjesh, zjarresh… Aty gjendet gjithçka. Absolutisht gjithçka, madje edhe një nyjëtim i fortë dashurie…

I shtrirë në dy pole, në vitin 1989 dhe në vitin 2012, ky rrëfim krijon me të gjithë pjesëzat një kaleidoskop të rrezikshëm, ku fantazia, loja dhe imagjinata fshehin çmendurinë dhe, ndonjëherë, humnerën. Me personazhe kryesore dy vajza të vogla që u shfaqën kalimthi te Vajza amerikane, dhe që janë bërë, në këtë libër, dy gra të rritura enigmatike, Skena me shkëlqim do tju befasojë.

Kjo vepër e mirënjohur klasike bashkëkohore e leërsisë kineze, portretizon se si djali I llastuar I një qiradhënësi u shndërrua në një fshatar zemërmirë. Pasi harxhoi pasurinë e familjes në bixhoz dhe bordello, Fufui thellësisht i penduar shtrohet dhe bën punën e ndershme të një fermeri.