Këtë ind ndërtimor Papastefani na e jep me pastërtinë e vizatimit gati manjakor të banesave dhe udhöve pranë në një punë disa vjeçare. Habitshmerisht, Andi e ka “braktisur” të bardhen simbolike beratase për t’na dhënë atë to padukshmen, shpirtin që e ka mbushur qytetin. Ben Andoni Ne thelb, është ky problemi formës që i adresohet libri i Papastefanit: si te vizatosh formen e nje qyteti kur ai nuk e tregon lehtësisht formen e tij tö përgjithshme. Skënder Luarasi Përmes skicave dhe informacionit sqarues, ky libër është edhe një udhërrefyes turistik, ku mund të takoni bukurinë e peizazhit historik, traditën ndertimore, identitetin, të papriturat e të panjohurat e këtij qyteti magjik. Ky është Berati!
Më tepër se premtim për përgjigje është njoftimi i pyetjes që autori i shtron vetes përgjatë gjithë këtyre faqeve. Pra, këta libra nuk do të synojnë aspak të ofrojnë ndonjë gjeologji apo gjeografi shteruese të kinemasë, por vetëm ta shtyjnë lexuesin nëpër vargun e thellimeve, hulumtimeve, vështrimeve të praktikuara në rastin e filmave që i propozohen reflektimit të përditshëm të kritikut. Nga togu i letrave të nxira gjatë ditëve, një pjesë janë të mira veç për të ndezur zjarrin; të tjera pjesëve që, për kohën e tyre, kishin atë pak vlerë reference kundrejt kinemasë bashkëkohore, do t’u mbetej sot vetëm interesi retrospektive. Janë fshirë dhe ato sepse nëse historia e kinemasë është tashmë gjëri i vogël, historia e një kritiku të veçantë nuk i intereson më askujt po të mos e vlerësojmë si ushtrim modestie.
Trajtimi i arkitekturës në dimension më tepër shpirtëror e emocional, siç është dimensioni i përjetimit dhe perceptimit në arkitekturë, është thelbi i këtij libri. Hapësira arkitektonike dhe mënyra se si e perceptojmë atë, si dhe përjetimi i kësaj hapësire, janë indikatorë të fuqishëm në jetën e njeriut.
“Drejt një arkitekture ” rreshtohet si libri më i rëndësishëm i Le Corcusier . Si një teori e vërtetë e arkitekturës së shekullit XX , ky libër është tepër i domosdoshëm për të kuptuar idetë e arkitekturës moderne , në momentin kur shkollat e arkitekturës dhe urbanistikës , si dhe vetë publiku i gjerë kanë shtruar problemin e administrimit të jetës .
Ky libër synon të gjurmojë një vazhdimësi mes arkitekturës së traditës shqiptare dhe karakterit informal të transformimeve spontane të Tiranës bashkëkohore. Përpjekja për të vendosur një lidhje mes ekstremeve të formalizmit funksionalist, tipik i qytetit që mori formë gjatë regjimeve totalitare, dhe atyre të arkitekturës informale, e cila portretizon lirinë konstruktive të dekadave të fundit bëhet për të siguruar një lexim kritik i cili të mund t’i aplikohet ndërhyrjeve dhe rimëkëmbjes së arkitekturës ekzistuese. Libri është dy-gjuhësh. Fotografitë në brendësi janë origjinale të fotografit Atdhe Mulla.
Një figurë jashtë kohës , por shumë e domosdoshme për kohën . Shembull se dhe në boshllëk bëhen gjëra të thella , drejt diellit të kulturës . Ati i frymës postmoderne në artet pamore . Serioziteti shkencor , grumbullimi i fakteve duke shkuar në origjinën e personazheve , interpretimi i aktit artistik të veprës , ka qenë një punë e gjatë me shumë skrupolozitet . Rruga e lehtë për të ishte e huaj . ( Besim Tula )