Romani i Luan Rexhës, me rrjedhshmërinë e stilit të drejtpërdrejtë shfaqet si një vepër, ku veprimet dhe jeta e personazhit kryesor, gazetarit aventurier dhe elgant Mikele Ser-monti, janë të denja për skenografinë e një romani alla James Bond. Mos frikja e autorit nga shkrimi i një vepre në kufij tipologjikë të ndërmjetëm vjen nga vetëndërgjegjja se vetëm stili e bart përmbajtjen, ashtu sic ndodh me personazhin e veprës, i cili mes formave ekscentrike të jetës, në ndjekje të vazhdueshme të elegantes për të realizuar pareshtur një profil prej dand, ka luksin, mes formave dhe pamjeve prej belle epoque të përditshmërisë së tij, të ruajë të paprekura vlerën e thellë të gjërave.