Përshkrim
Grahja e biçikletës Sofijen a thue se e transformojke, e çelke diqysh, e këndellke, e mbushke me jetë. Ulja në shalë, puhitja e flokëve, tallazitja e fustanit, ajri i ftohtë, që e ndien në gjoks, që e ndien mes kambëve të vala, e gëzojke, e mbushke me dofarë ndjesish turbulluese, me do drithma, u pushtojke me emocione blasfemike, eterike, kozmogonike sa dojke me dalë prej fustani, prej likure, dojke me u shndërrue në nji vulvë të habin e të paktë të kthyeme p’ej koznosim për me e pritun farën e nji qytetnimi të ri, që henëz ka me lindë, farën e nji Zoti t’ri, që ka me i ba gjindën ma të lumtun, ma të dashtun, ma emotivë, ku vajzat kanë me qenë të lira në dashni, kanë me qenë të lira në martesë dhe ku kanë me mujt me i grahë biçikletace tanë ditën, nis e sos.
Shqyrtime
Ende pa shqyrtime.