Një shkrimtare e suksesshme, që kthehet në atdhe për të vizituar një spital psikiatrik… Një gazetar i kronikës rozë, që gjurmon këmba-këmbës shkrimtaren… Një aktore e re, që frekuenton të njëjtin spital, për të ndërtuar një rol të pazakontë… Një grua e hijshme, që shfaqet drojtur përtej kangjellave të oborrit të këtij spitali… Jetët paralele të disa personazheve, të kryqëzuara, të gjitha, në një çmendinë… simbolika e së cilës i kapërcen muret e saj fizikë, në “një shoqëri që ka gati gjithmonë një këmishë force, për t’ia veshur gjithkujt që e gjen të ndryshëm”… Qyteti A. nuk ka asnjë koordinatë gjeografike. Ai mund të gjendet kudo… E ashtu si kudo, edhe në këtë qytet njerëzit ëndërrojnë, zihen, shpërfillen, çmenden, duhen, ndahen… pastaj ndërtojnë “shtëpi me dritare anijesh që shohin mbi det”, si të jenë duke pritur vazhdimisht prej andej, diçka që nuk mbërrin kurrë…

Nga goja e balenës është një sagë islandeze për epokën moderne . Është viti 1635. Islanda është një botë e errësuar nga bestytnitë , varfëria dhe mizoria . Burrat e shkencës mrekullohen me birin e njëbrirëshit , populli i varfër adhuron Virgjëreshën në fshehtësi dhe ngado ka libra dhe njerëz që digjen në pirgje .