Çfarë është AntiPinoku? Procesi i të shndërruarit nga njeri në marionetë? Apo nga adult në ‘infans’ (në sensin e kujt nuk di të flasë)? Kjo përmbledhje me tregime të shkurtra është një serënditje fshehkash (lexo si vend0shehjejesh, të vërtetash dhe të vetvetes). 6 tregime nomade dhe pa atdhe
“Lule të këputura”, mbeti një punë e pakryer, njëlloj si Simfonia e Schubertit, ndaj ndoshta edhe përqasja me muzikën. Veçse koha e pakryer, semiotikisht është një kohë foljore e bukur: ajo bart të kaluarën, të tashmen e të ardhmen. Ndaj është një kohë e pakohë, që të ndërmend amshimin. Njëlloj siç mbeten të amshuara edhe poezitë e Baudelaire, të cilat edhe pas 165 vitesh kanë po atë amzë magjie. Kjo përmbledhje në shqip don të kremtojë edhe 165-vjetorin e botimit të tyre herësëpari, para se mbi to të binte censura shekullore.
Këto poezi gjallojnë në një realitet letrar mes
shpirtërores, onirikes si dhe një tradite metafizike tradicionaliste,
duke krijuar marrëdhënie me një tjetër konceptim të botës, më të shtyrë
dhe parak. Janë pikërisht poezi si “Kanga e ujit” ato që nëpërmjet një
figurativizmi tjetër, ftojnë drejt një kujtese e inteligjence universale
të qarkulluar pafundësisht, e quajtur ndryshe dhe “rikthimi i përjetshëm
i së njëjtës”.
Letërsia politke nuk supozohet të jetë kaq personale . Satirat nuk supozohet të jenë kaq zemërthyese . Surrealizmi nuk supozohet të jetë kaq i vërtetë . Ndjeshmëria shoqërore nuk supozohet të jetë kaq argëtues . Me lojëra shpejtësie dhe goditje drejt e në zemër , “Pasi dielli bie” i bën të gjitha këto duke lënë një gjurmë të pashlyeshme në atë që quajmë letërsi.