Angeli, një fotograf i ri kthehet nga një natë orgjie në shtëpi, ku gjen një grup adoleshentësh duke ngacmuar një troll të vogël, të plagosur dhe pa mbrojtje. Ai e merr brenda, pa marrë parasysh pasojat dramatike të këtij vendimi. Ç’mund të bësh me një troll në qytet?

“Memento Mori është një shprehje latine nga Roma e lashtë, që do të thotë “Kujtohu se do vdesësh”. Kur një gjeneral kthehej fitimtar nga një betejë, i joshur nga lavdia dhe nderi që merrte nga turma, zakonisht mendja e tij fluturonte, ia merrte era. Për këtë arsye, ndërkohë që hynte në qytet për atë që quhej Triumf, i vinin një skllav pas karrocës së tij për t’i kujtuar vazhdimisht se është vdekatar dhe se në një moment ai do vdesë.” “E vetmja gjë që dua në këtë çast është të fle një gjumë pa ëndrra dhe kur të zgjohem të mos mbaj mend asgjë.” Një fëmijëri e vështirë gjithmonë lë shenja të pashlyeshme te të rriturit. Sidomos në rastet e bullizmit, te viktimat lindë një etje e pasosur për fuqizim dhe hakmarrje. Ky është rasti i vrasësit në romanin policor “Memento Mori”. Aleksandro Sergo është viktima që ka përzgjedhur vrasësi, por çfarë i ka bërë ai?! Lojërat-enigma do të na shoqërojnë deri në fund, bashk me zgjidhjet e tyre që vijnë nga Petro Eleftheriadhi, polic në Departamentin e Vrasjeve. Mirëpo kush e spiunon Petron? Si e zbulon vrasësi që Petro e ka zgjidhur enigmën, për të ia nisur më pas enigmën e rradhës? Ka ndonjë tradhëtar në rrethin e Petros apo bëhet fjalë krejtësisht për diçka tjetër?! Ky është një triller policesk me sfond Greqinë moderne, me pleksjen e ngjarjeve të shkuara dhe ato momentale, me me një shkrim plot tension dhe dramacitet, që do të ju mbaj pezull deri në faqen e fundit.

Personazhi i Maria Rozalia Inxerilos, e mbiquajtur Menulara, merr forme te re permes imazheve dhe gjuhes se grafikes.E, bashke me te edhe e gjithe qyteza e Rokakolombes, ne Siciline e viteve gjashtedhjete, me nje grup personazhesh qe vertiten rreth misterit te kesaj sherbyese-padroneje te pakrahasueshme,punetore ne familjen Alfalipe dhe administratore e pacmuar e pasurive te tyre. Me vdekjen e saj, te gjithe fillojne te flasin per te: sepse i dine dhe nuk i dine te fshehtat e saj,sepse disa e urrejne dhe e mallkojne e disa e kujtojne me mirenjohje.

Eleri nuk ka qenë më parë në Eko Rixh, por ka dëgjuar gjithçka për të. Është vendi ku tezja e saj u zhduk në moshën gjashtëmbëdhjetëvjeçare, për të mos u kthyer kurrë më: Ku vrasja e një mbretëreshe të ballos pesë vjet më parë u bë lajm kombëtar. Dhe tani ajo duhet të jetojë atje me gjyshen thuajse të panjohur, pasi e ëma shkon në rehabilitim.

Malkolmi u rrit nën hijen e vdekjes së mbretëreshës së ballos. Vëllai i tij më i madh ishte i dyshuari kryesor dhe u largua me turp nga Eko Rixhi.

Një roman realist, thellësisht poetik, i mbrujtur në të njëjtin stil si Anne Carson, Një nga ne fle i ka siguruar Klougartit vlerësimet e panumërta dhe kandidime çmimi, duke përfshirë Readers’ Book Award, dhe një vend midis zërave të rinj kryesorë në letërsinë botërore.

Në vitin 1964, në një kafene të Parisit, një njeri drejtoi objektivin e Rolleiflexit të tij drejt një çifti të ri të ulur në një tavolinë aty pranë. Kështu tregimtari u njoh me fotografin Fransis Zhansen, me të cilin lidhet një kohë. Pastaj, një ditë Zhanseni zhduket pa gjurmë. Kujtimi i këtij njeriu të çuditshëm, dhe takimet e tyre, nuk i shqiten as tridhjetë vjet më vonë, atij që Zhanseni e quante “skribo”, duke u përpjekur për ta rindërtuar farkën e tij të zhdukur… Mbase qe një rastësi ajo që gjeti në shpinën e fotografisë së parë, e cila do të ftillonte këtë kërkim të rrezikshëm kujtimesh, me shënimin “Ndalohet riprodhimi”? A thua pamjet apo fjalët, cilat janë më të afta për ta fiksuar të vërtetën? Asnjëra mbase… “Nga të gjitha shenjat grafike, – kishte thënë Zhanseni – pëlqej shumëpikëshin.”