Duke biseduar gjate përgatitjes së këtij vëllimi me Dritëronë , ai u shpreh : ” Nëse i thua vetes poet , Seremben duhet ta kesh mbi tavolinë . Ai është Bibla dhe Kur’ani i poezisë lirike shqiptare . Ky vëllim u botua nën kujdesin dhe interesimin e veçantë të tij . Botuesi i është mirënjohës dhe e uron nga zemra me urimin popullor : Mos ndjefsh lodhje kurrë , o Dritëro Agolli !
Simone de Beauvoir e shkroi këtë roman, Të pandarat, në vitin 1954 dhe, megjithëse vendosi të mos e botonte, e ruajti dorëshkrimin, i cili më në fund u gjet dhe sot konsiderohet një zbulim i madh letrar: megjithëse Silvia/Simone tenton në këtë histori të bëhet njësh me shoqen, shfaqet qartë rrugëtimi i saj i ndryshëm, që do ta ndihmojë jo vetëm të shpëtojë, por edhe të bëhet një figurë themelore në historinë e emancipimit të gruas në shekullin e njëzetë.
” Jeta është kaq e shkurtër , sa nuk na lejohet të japim një gjykim përfundimtar për dashurinë. Së pari , ne duhet të jetojmë , Aurel , dhe pastaj të filozofojmë “