“Lepur, vrapo” është romani i parë i tetralogjisë së Lepurit, që përcaktoi vendin e John Updike si një prej autorëve më të rëndësishëm amerikanë. Autori u vlerësua me çmimin Pulitzer për dy romanet vijuese, “Lepuri është i pasur” dhe “Lepuri prehet”.
E hutuar, gruaja e tij kërkoi ndihmë dhe një grup infermierësh nxituan brenda duke u orvatur ta përmbanin. Burri rezistoi, teksa bërtiste diçka të pakuptimtë rreth lepurushëve.
Letrat e Gustave Flaubert janë një pasuri e madhe ; letërsia e mendimit që ato shprehin , spontaniteti dhe stili , e bëjnë këtë letërkëmbim një nga më të bukurit e letërsisë .
Kjo eshte nje veper e natyres epistolare, ku permblidhen letrat qe shkrimtari i shquar Franz Kafka ia dergoi Milenes. Permes tyre shfaqet nje bote plot ndjeshmeri e rrefimtarit te madh te shekullit te XX.
August Evereti është shkrimtar i njohur i letërsisë artistike, i vlerësuar nga kritika letrare. Xhenjuëri Endrijus, nga ana tjetër, shkruan komedi të lezetshme romantike që kanë pushtuar majat e klasifikimit të librave bestsellerë. Ai është një shkrimtar serioz, por nuk mund të flasë për ndjenjat. Ajo është një avokate e dashurisë së përjetshme dhe një fundi të lumtur. Nuk kanë asgjë të përbashkët, vetëm se tre muaj me radhë do të jenë fqinjë në vilat e plazhit. Të dy vendosin të sfidojnë njëri-tjetrin dhe arrijnë një marrëveshje që do t’i nxjerrë nga zakonet e tyre krijuese: Augusti do ta kalojë verën duke shkruar një romancë me fund të lumtur dhe Xhenjuëri do të shkruajë Romanin e Madh Amerikan të radhës. Ajo do ta çojë Augustin në ekskursione të denja për komedi romantike dhe ai do ta marrë me vete gjatë intervistës me pjesëtarë të mbijetuar të një kulti të padëgjuar. Secili do të shkruajë librin e tij dhe askush nuk do të bjerë në dashuri. Vërtet?
“Ligjet– Νομοι” përfshin një bisedë në 12 libra, që zhvillohet në Kretë, midis tre bashkëbiseduesve: I huaji nga Athina, Megjili nga Sparta dhe Klinia nga Kreta. Athinasi propozon që të tre të diskutojnë mbi qeverisjen dhe ligjet.
Nuk kisha qëllim të parë tu tregoja historinë time apo të brezit tim në kohën e diktakturës komuniste , por të ndriçoja ato ndjesi e mendime të fshehta , që i mbajmë në zonat e errëta të qenies sonë që nga fëmijëria . Përjetova të njëjtën ndjesi të fuqishme , si atëherë kur shkrova dhe publikova poemën ” Vrima” . Pikërisht këtë çlirim të mbrekullueshëm energjie , mbushur me dhimbje e lumturi , dua ta ndaj me ju . – Rita Petro –