“Shkruaj një tregim për mua,” i thotë Agnesa të dashurit, “që ta di se çfarë mendon për mua.” Dhe ai nis të shkruaj një tregim për gjithçka që ka ndodhur mes tyre që nga çasti që u takuan për herë të parë.
Së pari, ai kërkon ndihmën e Agnesës që të krjojë një histori e cila të jetë sa më pranë jetës, por ndërsa koha shkon dhe përfshihet edhe më shumë në tregimin që po shkruan, ai vijon të shkruaj atë që do vetë, ndërsa përfytyron një të ardhme të tyren teksa e ka mbërritur të tashmen. Nuk është e shkruar gjëkundi, që dashnorët e lumtur duhet ta pëlqejnë leximin dhe teksa Agnesa lexon fundin e papritur të tregimit që ka skicuar i dashuri, vija ndarëse mes realitetit dhe krijimit nis e mjegullohet.
Në këtë roman të paharrueshëm Peter Stamm zhbiron fuqinë që ka rrëfimi mbi sjelljet mendimet dhe arrin në një përfundim drithërues.