Përshkrim
Në përgatitjen e sistemit filozofik, në vitet e para të periudhës së Jenës (1801-1803), ndikimi i Platonit mbi mendimin e Hegelit ka qenë vendimtar në të gjitha frontet, duke i lejuar të shkonte përtej kriticizmit të Kantit dhe të “emancipohej” në mënyrë progresive nga idealizmi transhendental i Shelingut. Me prejardhje të qartë platonike është pikësëpari parimi i famshëm i Identitetit spekulativ, me të cilin Hegeli, në veprën “Ndryshimi midis Sistemit Filozofik të Fihtes dhe atij të Shelingut” (1801), shpreh fizionominë e veçantë dhe paradigmatike të Zotit të krishterë, të zhvilluar pastaj në veprat e mëdha, duke nisur nga “Fenomenologjia e Shpirtit”, “Absoluti është Identiteti i Identitetit dhe i Jo-Identitetit”. Gjurmët vendimtare të ideve platoniane mbi refleksionet e Hegelit “të ri” shtrihen edhe në versantin dialektik (me “Parmenidin”), në atë filozofiko-natyror (ende me “Timeun”) dhe në atë etiko-politik të sistemit (me “Politikanin” dhe “Republikën”).
Shqyrtime
Ende pa shqyrtime.