“Askush s’është më i kualifikuar të të ndihmojë të ndreqësh të ardhmen sesa miku dhe kolegu im Brian Tracy. Mëso nga njohuritë e tij dhe yjet do të të përkasin ty.” -Denis Waitley, autor bestseller i Psikologjisë së Fitimit. Shumica e njerëzve mendojnë se suksesi vjen nga fati i mirë apo talenti madhështor, por shumë njerëz të suksesshëm i mbërrijnë qëllimet e tyre në mënyrë shumë më të rëndomtë: përmes vetëdisiplinës. Brian Tracy e di këtë nga dora e parë: Ai s’ka diplomuar në shkollë të mesme dhe pasi kishte punuar disa vite si punëtor krahu, ai e pati kuptuar se kishte zotësi të kufizuara dhe të ardhme gjithashtu të kufizuar. Por përmes fuqisë së vetëdisiplinës, ai e ndryshoi jetën e vet, duke arritur sukses në shitje dhe marketing, në investime, në zhvillimin e pasurive të patundshme dhe në konsultimin e menaxhimit. Ai u ka dhënë konsulta më shumë se 1.000 kompanive, ka zhvilluar fjalime dhe seminare motivuese për më shumë se 4 milionë njerëz në 40 shtete dhe ka shkruar 45 libra.

Përmes një mendjehollësie dhe humori të rrallë, që do t’ju ndihmojë ta zgjidhni shejtanin e vogël që keni brenda vetes, ky libër zbavitës dhe tepër serioz, ju paraqet disa nga taktikat më të frytshme të negocimit. A do që të jesh i ri? Sillu si fëmijë. A do të kesh sukses në biznes? Përdor zotësitë e fëmijërisë për të thyer shtrëngesat që bota e të rriturve ka ndërtuar rreth teje. Dhe, në fakt, në debatet me fëmijët, shpeshherë ata fitojnë, ndërsa prindërit humbasin. Sa e sa prindër i kanë thënë vetes: “Ec e zbrit gjithë ato shkallë tani, për të marrë elefantin e Betsit, sepse dihet, asaj s’ia prish dot!” Fëmijët janë negociatorët më të mirë në botë. Si ka mundësi të jetë gjithnjë kështu: fëmijët marrin gjithçka që duan, ndërsa prindërit lëshojnë pe?

“Unë nuk fola, ndërsa muzgu u ul këmbëkryq mbi ne duke e theksuar më shumë heshtjen që ra. Më dukej e padrejtë vetmia e saj, madje biseda po vazhdonte e nxitur nga ndjesia ime e padurimtë që donte të sigurohej se ajo mbështetej diku. Në mendjen time përmasat e dhimbjes që ajo kishte përjetuar kohë më parë, të cilën e emërtoja dhimbje e gjallë, zmadhoheshin aq sa i kapërcenin kufijtë e kohës. Dëgjoja zërin e saj të ulët, më tregonte se kishte pak kohë që jetonte vetëm, ndërsa përsërisja mekanikisht fjalët e saj.”