Pyetje ne Albanologji

Përshkrim

Libri “Pyetje në albanologji”, merret me autoritet, argumenton problemet e hershme të sotme të albanologjisë. Krahas identifikimit të imët të kontributeve të këtyre autoriteteve (A. Buda, Dora d’Istria, Hasan Ceka, De Rada, Lef Nosi, Mahir Domi, Qemal Haxhihasani, Shaban Demiraj, Tahir Dizdari, Vexhi Buhara, Matteo Mandalà, Maximilian Lambertz, Milan Šufflay etj.); krahas tezave të hipotezave të tire për çështje të tilla, si origjina e kombit shqiptar, historia dhe gjuha e tij, eposi, folklori etj. gërsheton njohuri ndërdisiplinore, hedh teza e hipoteza të reja, duke na bërë të kuptojmë jo vetëm zotësinë e tij, por duke thënë vlera të reja tek ata për të shkruar.
Ndryshe nga disa grupe studiuesish, që nuk kanë shkruar qoftë dhe një rresht në nderim të personalitetit të tyre të njëjtit urdhër, ose të tillëve që kujtojnë se të mbingrihen duke mohuar errësuar kuptimin e mundshëm të para-ardhësve; apo të tjerëve ende, që, sipas shijes së pragmatikës, duan të zh-vlerësojnë dijen dhe dijetarët për hesap të orientimit, ky libër i Shaban Sinanit dëshmon se albanologjia, ashtu si çdo gjë tjetër shkence, nuk mund të ngrihet në një stad të. ri pa njohuritë, dijet e kontributin e “të parëve”, të atyre që kanë kontribuar para nesh.
Nuk është e vërtetë që autori i librit ka këtu edhe disa figura që ishin mënjanuar, si: Lef Nosi, Haxhi Shehreti i Delvinës, Dora d’Istria, Margaret Hasluck; apo shumë të dhëna të tjera Ju mbi kontinën e Krajës, një familje patronimike shqiptare, duke i vlerësuar si burime të lidhura me vlerat etnologjike, gjuhësore, folkloristike dhe historike. Libri i Shaban Sinanit “Pyetje në albanologji – autorë dhe tezë”, duken si kushtim një yllësi të personalitetit, në fakt, me dijen e pasur që ofron jo për jetën apo biografinë e njërit një jetë, por për shumë enigma dhe probleme të etnosit dhe. eposit, historisë dhe gjuhës së shqiptarëve, mund të vlerësohet edhe si një enciklopedi albanologjike e autorit. Lexuesi që ka dëgjuar apo dëgjon shpesh emra të tillë si A. Buda, Dora d’Istria, H. Ceka, De Rada, Lef Nosi, M. Domi, Q. Haxhihasani, Sh. Demiraj, T. Dizdari, V. Buhara, M. Mandalà, M. Lambertz apo Sufflay por kërkon të dijë më shumë dhe më saktë për kontributin e tyre në kulturën shqiptare mund të ketë këtë libër si referencë serioze. Jo vetëm kaq, por mund të shohë se si tezat e hipotezat e tire plotësohen e forcohen nga dijet e autorit të librit dhe të tjerëve që kanë punuar ndërkohë.