Përshkrim
Ngjarjet e këtij romani zhvillohen në vitet 60′ deri më 1984, nga mjediset e një shtëpie botuese milaneze deri tek ato të një muzeu parisian, ku është ekspozuar Lavjerrësi i Fukoit. Po ngjarjet ndodhin edhe në vitet 1943 deri më 1945, në një fshat midis Langeve dhe Monferratos.
Po ashtu nga viti 1344 deri më 2000, përgjatë rrugëtimit të tempullarëve e kalorësve të Trëndafil – Kryqit për pushtimin e botës. Zhvillohen edhe natën e 23 qershorit 1984, së pari në vendrojën e periskopit, pastaj në vendrojën e Statujës së Lirisë, në Konservatorin e Arteve dhe Zejeve në Paris.
Zënë fill natën mes 26 dhe 27 qershorit të të njëjtit vit, në të njëjtën shtëpi fshati që Jakopo Belboja, protagonisti, ka trashëguar nga xhaxhai i tij Karloja. Me pak fjalë: tre redaktorë botues, në Milano, pasi janë shoqëruar si tepër me shkrimtarë që botojnë “nga xhepi i tyre”, që u përkushtohen shkencave okulte, shoqërive të fshehta dhe komploteve kozmike, vendosin të bëjnë, pa e vrarë mendjen shumë, një Plan. Por, dikush i merr seriozisht.
Komente mbi librin
“”Lavjerrësi i Fukoit” nuk është një roman në kuptimin e ngushtë të fjalës, ai është një grumbullim i vërtetë e i mrekullueshëm i informacionit, i përcjellë si një shaka, nga një mjeshtër që e manipulon shpikjen e tij – në fakt, një shaka e gjatë, erudite. “Lavjerrësin e Fukoit” mund ta quani pa frikë një triumf intelektual, përveçse një vepër artistike. Them se ai është po aq argëtues sa “Emri i trëndafilit”, që është një bestseller i padiskutueshëm, jo më shumë.”
Anthony Burgess, New York Times
“… ky roman i magjishëm për magjinë, ky roman i fshehtë për sekretet dhe mjeshtërinë e krijimtarisë artistike, ky roman zhurmëmadh, roman i shndritshëm për një botë të nëndheshme…”
Jacques Le Goff, L’Espresso
“Jam i bindur se një gjykim serioz mbi këtë vepër (e cila, sidoqoftë, është e jashtëzakonshme që në leximin e parë) mund të jepet vetëm nëse mbahet parasysh një fill kritiko – teorik që ka vazhduar të endet në harkun e tridhjetë vjetëve.”
Antonio Porta, Corriere della Sera
