Përshkrim
Është viti 1945. Pak kohë pas përfundimit të luftës, një grua e re dhe djali i saj shtatëvjeçar, janë në arrati e sipër. Helene kërkon të lërë pas krahëve shumë gjëra, kujtimin e një nëne të sëmurë që i ka shkaktuar një fëmijëri të trazuar, një jetë tejet të vështirë, një dashuri të lënë përgjysmë nga fati i keq, një martesë të marrë fund pa shumë shpjegime, një motër me të cilën i ka humbur prej kohësh lidhjet, dhe punën e sa j si infermiere mes dhjetëra të plagosurëve.
Prej vitesh Helene nuk flet më. Spital – shtëpi është vërtima ku endet tashmë jeta e saj. Në këtë rutinë, duket se ka gjetur lirinë për të jetuar me “zemër të verbër”. Me përfundimin e luftës, ajo dhe i biri, mund të fillonin një jetë të re. Por Helene nuk ndjen se mund t’i duhet më dikujt. As të birit jo, ndaj e braktis atë në një stacion treni, për t’u kthyer… tepër vonë.
“Gruaja e mesditës” nuk është një histori trishtimi, por rrjedha njerëzore e jetës së një gruaje, dhe jo vetëm e një gruaje, ku virtytet, dashuria dhe dëshira për të jetuar, nuk janë të mjaftueshme ndonjëherë, për të të bërë të lumtur. Ky roman i mrekullueshëm e radhiti Julia Franck shumë shpejt ndër zërat më origjinalë e të rëndësishëm të letërsisë bashkëkohore gjemane.
